Opus Dei

Nie ma dogmatów w sprawach doczesnych

Fragment książki „Apuntes” [Notatki] o świętym Josemaríi Escrivie de Balaguer, napisanej przez Salvadora Bernala i wydanej przez Rialp

"Iść ramię w ramię": święty Josemaría | Pluralizm i życie w społeczeństwie

Refleksje świętego Josemarii na temat pluralizmu i życia w społeczeństwie. "Uczcie się chodzenia ramię w ramię z tymi, którzy nie myślą tak jak wy; Nigdy nie traktujcie źle siebie nawzajem; Bądźcie braćmi i siostrami wszystkich stworzeń, siewcami pokoju i radości."

List nr 3 [O misji chrześcijan w życiu społecznym]

List, oznaczony incipitem Res omnes, nosi datę 9 stycznia 1932 r., wysłany 23 stycznia 1966 r.

Niech każdy wędrowiec podąża swoją drogą

Opus Dei ma cele wyłącznie duchowe i apostolskie. W sprawach zawodowych, społecznych, politycznych, ekonomicznych i innych jego członkowie myślą i postępują z całkowitą wolnością i osobistą odpowiedzialnością, stosując się do wytycznych Magisterium Kościoła odnośnie do aspektów doktrynalnych i moralnych.

Uprawniona autonomia spraw doczesnych

Artykuł opublikowany w czasopiśmie „Romana” , nr 15, autorstwa prof. Elisabeth Reinhardt, z Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Nawarry.

"Dobra polityka służy pokojowi"

Papież Franciszek apeluje do polityków o podjęcie konkretnych działań na rzecz pokoju w swoim orędziu na 52. Światowy Dzień Pokoju, który będzie obchodzony 1 stycznia 2019 roku.

Panorama "cyklu Listów" św. Josemaríi Escrivy

Tekst prof. José Luisa Illanesa ze Słownika św. Josemaríi Escrivá de Balaguer [Diccionario de San Josemaría Escrivá de Balaguer], (str. 204-211) prezentuje omówienie genezy i przeznaczenia tych pism św. Josemaríi.

Słowo wstępne do listów św. Josemaríi Escrivy

Słowo wstępne pochodzi z pierwszego tomu Listów św. Josemaríi: Cartas (I). Edición crítica y anotada preparada por Luis Cano Madryt, Rialp 2020.

Listy (I)

Listy (I) to zbiór, od którego we wrześniu 2020 r. rozpoczęło się udostępnianie szerokiej publiczności długich listów, które św. Josemaría napisał do członków Opus Dei.

Listy (II)

Listy (II), to wydany w 2022 roku zbiór czterech kolejnych Listów, datowanych na lata 1939-1943, ale gruntownie przerobionych w latach sześćdziesiątych XX wieku.

List na temat pracy św. Gabriela

O dziele świętego Gabriela: powołanie supernumerariuszy i ich misja w uświęcaniu świata oraz życia małżeńskiego i rodzinnego; oznaczony także incipitem Dei amore, datowany 9 stycznia 1959 r. i wysłany 21 stycznia 1966 r.; 59 stron.

Zwykła praca i jak ją uświęcić (XIV): przedsiębiorca

Domenico, neapolitański przedsiębiorca, w tym świadectwie opowiada jak intensywnie żyje obecnością Boga i jak pomaga mu to w kierowaniu firmą zatrudniającą setki pracowników.

Zwykła praca i jak ją uświęcić (XIII): Muzyka

Stefania, żona Michała i matka dwójki dzieci jest pianistką, która dzieli swój czas między nauczanie muzyki i koncerty. W tym artykule mówi o tym, jak muzyka pomaga jej w modlitwie.

Zwykła praca i jak ją uświęcić (XII): wychowanie fizyczne

Simonetta jest nauczycielką wychowania fizycznego, która kilka tygodni temu przeszła na emeryturę po 41 latach pracy zawodowej. W najtrudniejszych momentach swojej pracy nauczyła się zaciskać zęby i myśleć: „Robię to dla Boga”.

Zwykła praca i jak ją uświęcić (XVI): Medycyna

Maria ma 28 lat, studiowała medycynę i jest rezydentką pierwszego roku. Impulsem, który zachęcił ją do wejścia na tę drogę, była „chęć pomagania innym i bycia lekarzem, który oprócz ludzkich ciał widzi także dusze ".

​Zwykła praca i jak ją uświęcić (XII): Od filmów dokumentalnych po palety

Eleonora jest członkinią Opus Dei, która w swoim życiu wykonywała wiele różnych prac, zarówno umysłowych, jak i fizycznych. W tym świadectwie opowiada, jak nigdy nie brakowało jej pomocy Pana, nawet w najtrudniejszych okolicznościach.

​Zwykła praca i jak ją uświęcić (XI): opieka nad dziećmi

​Susanna jest żoną Maurizio. Mają troje dzieci. Pracuje jako opiekunka do dzieci i w tym świadectwie opowiada, jak jej praca jest częścią dokonanego wyboru życia zawodowego.

Żyć wiarą (7): W końcu zamieszkaliśmy razem

Mimi zawsze uwielbiała imprezować, ale wiedziała, że Bóg prosi ją o zmianę niektórych z jej postaw. Bała się, jak zdobyć chłopaka, który zgodziłby się z jej stylem życia, dopóki nie poznała Victora, z którym się związała.

Żyć wiarą (6): Jestem szczęśliwy, bo ja za to zapłaciłem

Carlos i Marita dali swoim dzieciom wszystko, czego potrzebują... choć niekoniecznie wszystko, o co proszą. Pójście pod prąd opłaciło się: ich dzieci cenią sobie rzeczy, których używają, a tym bardziej rodzinę, którą mają.

Żyć wiarą (5): Na sto dusz interesuje nas sto

Marianna żyła pod kloszem: miała wszystko, czego potrzebowała. W czasie prac społecznych obowiązkowych w jej szkole, zaczęła zdawać sobie sprawę z potrzeb, które ma wielu ludzi na wyspie, i że nie wszyscy żyją tak jak ona.

Żyć wiarą (4): Prowadzona przez Boga za rękę ku przebaczeniu

Telefon podczas podróży zmusił ich do natychmiastowego powrotu na wyspę. Ich córka, Patricia, została właśnie trafiona kulą, która była przeznaczona dla kogoś innego. Współczucie i przebaczenie pokonują śmierć i gorycz: "Pan dał mi siłę, aby mu przebaczyć."

Żyć wiarą (3): Most między braćmi

Opowieść dwóch braci, którzy są bardzo różni: Franciszek jest gadatliwy, a Jonnatan bardziej refleksyjny; co jednemu się podoba, drugiemu nie. Poczucie misji zbliżyło ich do siebie. Nauczyli się szanować siebie nawzajem, kochać i szukać w życiu tego samego.

Żyć wiarą (2): Dokądkolwiek pójdziesz

Alanis trudno było publicznie przyznawać się do wiary: nie chciała, aby inni to zauważyli. Dzięki otrzymanej formacji zmieniła swoje nastawienie i nauczyła się otwarcie rozmawiać z przyjaciółmi o tym, dlaczego chce żyć swoją wiarą.