Opus Dei

WALKA, BLISKOŚĆ, MISJA (10) Życie, które jest przekazywane z pokolenia na pokolenie. Kiedy relacja między Ojcem a dziećmi i między pokoleniami przybiera formę błogosławieństwa, można patrzeć w przyszłość nie obawiając się niczego.

Kiedy Chrystus wyciąga do nas rękę w swoim Kościele i pozwala nam dotknąć swojego płaszcza, mocą, która z Niego wychodzi, jest sama Jego świętość. W ten sposób przemienia nas, abyśmy mogli cieszyć się „szerokością, długością, wysokością i głębokością” Jego Serca. Dziewiąta część serii „Walka, Bliskość, Misja”.

Dla chrześcijan wartość poświęcenia kryje się w cichym i pokornym pragnieniu zjednoczenia się z cierpieniem Jezusa w Jego męce i uwolnienia serca od wszystkiego, co je krępuje: w dążeniu do lepszego, promiennego i wolnego życia.

Chrześcijańskie znaczenie ofiary (I)

Tylko Bóg jest większy niż nasze serce, więc tylko On może je uzdrowić, pojednać nas z Nim dogłębnie.

Wejście na drogi kontemplacji oznacza uświadomienie sobie, że potrzebujemy Boga, że musimy się z Nim «zmagać». I prosić Go wciąż na nowo o Jego błogosławieństwo: Nie puszczę Cię, dopóki mi nie pobłogosławisz.

Letniość jest chorobą serca, przez którą rzeczy Boże są dla nas odstręczające i przez którą stajemy się przekonani, że życie, prawdziwe życie, jest gdzie indziej.

Życie duchowe jest często postrzegane jako walka. Jeśli jednak wiemy, że zaczyna się ona od miłości Boga do nas i jest podtrzymywana przez tę samą miłość, oprócz walki, jest to naturalny proces, którym możemy się cieszyć razem z Nim

Dla chrześcijanina niebo jest zawsze tuż za rogiem: życie jest zarówno podróżą, jak i celem.

Pierwszy rozdział nowej serii o drodze do świętości, przygodzie, w której nie chodzi tylko o “dawanie”, ale przede wszystkim o “otrzymywaniu” siebie.