Opus Dei

To jest Pan. Towarzyszenie duchowe (II)

Wiele osób, które odnalazły Chrystusa lub powróciły do wiary za pośrednictwem przyjaciela, opisuje otrzymaną pomoc jako autentyczne duchowe towarzyszenie.

«To jest Pan»: Towarzyszenie duchowe (I)

Wszyscy potrzebujemy towarzyszy, którzy swoją bliską rozmową i zachętą pomogą nam iść przez życie, służąc «zawsze pierwotnemu działaniu Ducha Świętego» w naszych duszach. 15. odsłona cyklu «Walka, bliskość i misja».

Miejsce spotkania

Walka, Bliskość, Misja (XIV). «Mów, mów do Pana: „Jestem zmęczony, Panie, nie mogę już więcej. Panie, nie potrafię tego zrobić; jak Ty byś to zrobił?”» (święty Josemaria).

Serce Eucharystyczne

Częste uczestnictwo w Eucharystii jest żywą odpowiedzią na Jego obietnicę, że będzie z nami. Jeśli On jest ze mną każdego dnia, ja również chcę być z Nim każdego dnia.

Budowanie na skale: Plan życia duchowego (II)

Droga, którą kroczymy z Bogiem, naznaczona jest zarówno dobrymi chwilami, jak i trudnościami i wysiłkiem. Wierność planowi życia nie polega na dążeniu do „doskonałego jego wykonania”, ale na trwaniu w Bożej miłości i znajdowaniu w Nim odpoczynku.

„W domu czy w drodze, leżąc czy stojąc”: plan życia (I)

Plan życia duchowego, coś więcej niż "system", jest zobowiązaniem do relacji: relacji syna z Ojcem. Ta relacja jest rdzeniem świętości.

Droga ku stuleciu (6): Praca, naturalny stan człowieka

W oparciu o historyczny rozwój pracy, niniejszy artykuł zawiera refleksję na temat jej godności i znaczenia w życiu człowieka. Opierając się na nauczaniu św. Josemarii, przedstawia pracę jako miejsce spotkania z Bogiem i środek uświęcenia.

Droga ku stuleciu (5): Praca, między stworzeniem a odkupieniem

Praca ludzka, oprócz tego, że współdziała w Bożym zamyśle stworzenia, uczestniczy także w odkupieniu: podjęta przez Chrystusa, może być narzędziem uświęcenia i przemiany świata, jeśli jest przeżywana z miłością i duchem kapłańskim. W ten sposób codzienna praca staje się ofiarą eucharystyczną i drogą do Boga.

Współpraca: ludzka praca - Boży plan dla świata

Czwarty artykuł z cyklu „W kierunku stulecia”. Niniejszy artykuł przedstawia obraz pracy u świętego Josemaríi jako uczestnictwa w stwórczym dziele Boga, w ciągłości z tradycją biblijną i Magisterium. Daleka od bycia jedynie instrumentalnym i zewnętrznym zadaniem, praca jest aktywną współpracą w udoskonalaniu świata stworzonego.

Sens pracy u św. Josemaríi: ogólny zarys

Święty Josemaría nauczał, że praca jest Bożym powołaniem oraz środkiem osobistego uświęcenia i apostolstwa. Zainspirowany tajemnicą Wcielenia i Pismem Świętym, propagował chrystologiczną wizję pracy, włączając ją w życie duchowe, nie oddzielając tego, co świeckie, od tego, co święte.

Misja Opus Dei w osobistej refleksji i nauczaniu św. Josemaríi

Ten drugi artykuł z serii przygotowującej do stulecia stara się pogłębić nasze zrozumienie celu i misji Opus Dei poprzez osobistą refleksję i nauczanie jego założyciela na te tematy.

W kierunku stulecia (1): Powołanie, misja i charyzmat

W czasie przygotowań do stulecia, które rozpoczęliśmy od zgromadzeń regionalnych, Prałat zaprasza nas do refleksji nad tożsamością, historią i misją Opus Dei.

Panorama "cyklu Listów" św. Josemaríi Escrivy

Tekst prof. José Luisa Illanesa ze Słownika św. Josemaríi Escrivá de Balaguer [Diccionario de San Josemaría Escrivá de Balaguer], (str. 204-211) prezentuje omówienie genezy i przeznaczenia tych pism św. Josemaríi.

Słowo wstępne do listów św. Josemaríi Escrivy

Słowo wstępne pochodzi z pierwszego tomu Listów św. Josemaríi: Cartas (I). Edición crítica y anotada preparada por Luis Cano Madryt, Rialp 2020.

List nr 3 [O misji chrześcijan w życiu społecznym]

List, oznaczony incipitem Res omnes, nosi datę 9 stycznia 1932 r., wysłany 23 stycznia 1966 r.

List nr 8 [O duchu służby, którym członkowie Dzieła mają żyć wobec Kościoła]

List, oznaczony incipitem Legitima hominum, nosi datę 31 maja 1943 r. Został rozesłany 6 lutego 1967 r.

List nr 1 [Życie codzienne drogą do świętości]

Znany również od pierwszych słów jako Singuli dies, datowany na 24 marca 1930 roku, po raz pierwszy ukazał się drukiem w styczniu 1966 roku — przyp. red.

Wprowadzenie do listów nr 1-4 św. Josemaríi

Wprowadzenie pochodzi z pierwszego tomu Listów św. Josemaríi: Cartas (I). Edición crítica y anotada preparada por Luis Cano Madryt, Rialp 2020.

Żyć wiarą (7): W końcu zamieszkaliśmy razem

Mimi zawsze uwielbiała imprezować, ale wiedziała, że Bóg prosi ją o zmianę niektórych z jej postaw. Bała się, jak zdobyć chłopaka, który zgodziłby się z jej stylem życia, dopóki nie poznała Victora, z którym się związała.

Żyć wiarą (6): Jestem szczęśliwy, bo ja za to zapłaciłem

Carlos i Marita dali swoim dzieciom wszystko, czego potrzebują... choć niekoniecznie wszystko, o co proszą. Pójście pod prąd opłaciło się: ich dzieci cenią sobie rzeczy, których używają, a tym bardziej rodzinę, którą mają.

Żyć wiarą (5): Na sto dusz interesuje nas sto

Marianna żyła pod kloszem: miała wszystko, czego potrzebowała. W czasie prac społecznych obowiązkowych w jej szkole, zaczęła zdawać sobie sprawę z potrzeb, które ma wielu ludzi na wyspie, i że nie wszyscy żyją tak jak ona.

Żyć wiarą (4): Prowadzona przez Boga za rękę ku przebaczeniu

Telefon podczas podróży zmusił ich do natychmiastowego powrotu na wyspę. Ich córka, Patricia, została właśnie trafiona kulą, która była przeznaczona dla kogoś innego. Współczucie i przebaczenie pokonują śmierć i gorycz: "Pan dał mi siłę, aby mu przebaczyć."

Żyć wiarą (3): Most między braćmi

Opowieść dwóch braci, którzy są bardzo różni: Franciszek jest gadatliwy, a Jonnatan bardziej refleksyjny; co jednemu się podoba, drugiemu nie. Poczucie misji zbliżyło ich do siebie. Nauczyli się szanować siebie nawzajem, kochać i szukać w życiu tego samego.

Żyć wiarą (2): Dokądkolwiek pójdziesz

Alanis trudno było publicznie przyznawać się do wiary: nie chciała, aby inni to zauważyli. Dzięki otrzymanej formacji zmieniła swoje nastawienie i nauczyła się otwarcie rozmawiać z przyjaciółmi o tym, dlaczego chce żyć swoją wiarą.