Opus Dei

Modlitwa kontemplacyjna rozwija nowy sposób patrzenia na wszystko, co dzieje się wokół nas. Jest to dar, który zaspokaja nasze naturalne pragnienie zjednoczenia się z Bogiem w różnych okolicznościach.

Rozważania św. Josemaríi mogą nam pomóc bardziej zjednoczyć się z Bogiem i Kościołem w czasie obrzędów liturgicznych.

Relacja, jaką nawiązujemy z Bogiem podczas modlitwy jest ściśle związana ze wszystkimi działaniami w naszym życiu codziennym. Jezus zwracał na to uwagę w swoim nauczaniu, pamiętał o tym również św. Josemaría.

Święty Josemaría mówił o quid divinum – czymś boskim - co możemy odkryć wokół siebie i w tym, co robimy. Wtedy ukazuje się nam nowy wymiar, w którym dzielimy się wszystkim z Bogiem.

Podczas praktyki modlitewnej pojawią się także trudności lub wątpliwości. Istnieje wiele powodów, by sądzić, że w takich chwilach Bóg jest szczególnie blisko nas.

Bóg sprawia, że doświadczamy naszej modlitwy w sposób najbardziej dla nas odpowiedni w danej chwili. Historia świętej Elżbiety to świadectwo tego, jak cierpliwość i wytrwałość przekształcają się w pełnię radości.

Słowa, których używał św. Josemaría, by rozpoczynać i kończyć rozważania, mogą i nam posłużyć jako pomoc w modlitwie.

Bóg mówi do nas cicho, ale nieustannie: słowami Pisma Świętego – szczególnie w Ewangelii – a także poprzez nasze wnętrze.

Język modlitwy jest tajemniczy – nie mamy nad nim kontroli, jednak stopniowo odczuwamy, jak zmienia nasze serce.

Przykład życia Mojżesza uczy nas, że aby wypełnić misję, do której jesteśmy powołani, musi przemienić nas Duch Święty, którego słuchamy w synowskim dialogu z Bogiem.