Opus Dei

Śmierć. Sąd. Piekło. Niebo. Niektóre fragmenty nauczania Katechizmu Kościoła Katolickiego o dobrym zwyczaju modlitwy za zmarłych krewnych i przyjaciół, szczególnie wskazane do rozważania podczas miesiąca listopada.

Przedstawiamy artykuł „Świadomość Bożego synostwa źródłem życia duchowego”, napisany przez profesora teologii Javiera Sesé i opublikowany w „Scripta Theologica” 31 (1999/2).

"Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło" (J 4, 34). W ten sposób Jezus opisuje całe swoje życie, jako wezwanie do życia w wolności, stając się sługą wszystkich, przez miłość.

Okres Wielkiego Postu pomaga w odkryciu na nowo chrześcijańskiego znaczenia umartwień. Czym są właściwie umartwienia? W artykule proponujemy ich sześćdziesiąt, od pobudki wcześnie rano po odinstalowanie aplikacji na telefonie.

Potrzeby społeczne, prawa i obowiązki obywateli, stosunki między państwami, dialog i działania polityczne stawiają przed nami, jako chrześcijanami, dziećmi tego samego Ojca, wyzwanie, abyśmy „byli w sposób czynny, wolny i odpowiedzialny obecni w życiu publicznym” (św. Josemaría).

Treść modlitwy może być bogata i różnorodna. Modlitwa błagalna jest częścią powszechnego doświadczenia religijnego. Świadomość otrzymanego dobra kieruje duszę ku Bogu. Istotną częścią modlitwy jest również uznanie i głoszenie wielkości Boga. Katechizm rozróżnia modlitwę ustną, medytację i modlitwę kontemplacyjną. Wszystkie trzy mają jedną podstawową cechę wspólną: skupione serce. Modlitwa nie jest czymś opcjonalnym dla życia duchowego, ale istotną koniecznością.

Dzięki modlitwie Ojcze Nasz Jezus pragnie uświadomić swoim uczniom, że są dziećmi Boga. Ważną konsekwencją uczucia synostwa Bożego jest zaufanie i synowskie oddanie się w ręce Boga. Modlitwa Pańska jest wzorem dla wszystkich modlitw: nie tylko prosimy o wszystko, czego możemy słusznie pragnąć, ale także według porządku, w jakim powinniśmy tego pragnąć.

Proponujemy 36 tekstów, które poruszają niektóre z głównych prawd wiary. Są to teksty przygotowane przez teologów i kanonistów z nastawieniem przede wszystkim katechetycznym, odwołujące się do Pisma Świętego, Katechizmu Kościoła Katolickiego, nauczania Ojców i Magisterium.

Prawo wieczne, prawo naturalne, Nowe Prawo lub Prawo Chrystusa, ludzkie prawa polityczne i kościelne są prawami moralnymi w bardzo różnym sensie, chociaż wszystkie mają coś wspólnego. Sumienie formułuje „obowiązek moralny w świetle prawa naturalnego, jest „najbliższą normą moralności osobistej”. W celu ukształtowania prawego sumienia konieczne jest kształcenie inteligencji w poznaniu prawdy, w czym chrześcijanin może liczyć na pomoc Magisterium Kościoła.- oraz kształcenie woli i uczuć poprzez praktykę cnót.

Jedynie działania dobrowolne mogą stanowić przedmiot właściwej oceny moralnej. Podstawowym elementem formacji i życia chrześcijańskiego jest kształcenie w zakresie złożonego świata uczuć. Środkiem do zapanowania nad emocjami jest nabywanie nawyków moralnych zwanych cnotami. Przedmiot, intencja i okoliczności stanowią „źródła" lub elementy konstytutywne moralności ludzkich czynów. Czyn moralnie dobry zakłada jednocześnie dobro przedmiotu, celu i okoliczności.