"Nie zapominaj o wyklętym drzewie figowym"
Wykorzystuj czas. – Nie zapominaj o wyklętym drzewie figowym. Przecież ono też już coś robiło – wydawało liście. Tak jak ty… – Nie mów mi, że masz usprawiedliwienie. – Drzewu figowemu, gdy Pan do niego podszedł, by zerwać owoc, nie pomogło to, że – mówi Ewangelista – nie był to czas na figi. – I na zawsze pozostało bezpłodne. (Droga, 354)
"Otwierajcie serca! Wtedy znajdziecie szczęścia"
Kto ukrywa pokusę przed swoim kierownikiem duchowym, dzieli swój sekret z diabłem. – Stał się przyjacielem nieprzyjaciela. (Bruzda, 323)
"Poszerzaj swe serce"
Nie miej ducha „zaściankowego”. – Poszerzaj swoje serce, aż stanie się uniwersalne, „katolickie”. Nie trzepocz skrzydłami niczym kura, skoro możesz wzbić się wysoko jak orzeł. (Droga, 7)
“Więc powinnieś iść krokiem Bożym, a nie swoim”
Mówisz mi, że tak, że jesteś mocno zdecydowany iść za Chrystusem. – Powinieneś więc iść krokiem Bożym, a nie swoim! (Kuźnia, 531)
“Od chrześcijanina oczekuje się heroizmu”
Ilu dałoby się ukrzyżować na oczach tysięcy zdumionych widzów, a nie potrafi znosić po chrześcijańsku drobnych ukłuć dnia powszedniego. – Zastanów się, co jest bardziej heroiczne. (Droga, 204)
“Mężny cierpi, ale znosi cierpienie”
Na zewnątrz energia i siła. – Ale jaka słabość i brak woli wewnątrz! – Utwierdzaj się w decyzji, aby twoje cnoty nie zamieniły się w maskę, lecz w nawyki, które będą określać twój charakter. (Bruzda, 777)
“Uznać się za nic wobec Boga”
To wielka rzecz uznać się za nic wobec Boga, ponieważ tak właśnie jest. (Bruzda, 260)
“Nikt nie rodzi się świętym, świętość się wykuwa”
Wszystko, w czym uczestniczymy my, biedni ludzie – nawet świętość – jest jak gdyby tkaniną, na którą składa się wiele drobnych detali; mogą one – zależnie od czystości naszych intencji – tworzyć wspaniały gobelin, wyobrażający heroizm lub nikczemność, czyny cnotliwe lub grzeszne. Rycerskie eposy przedstawiają zawsze nadzwyczajne przygody, ale przeplatają się one ze szczegółami powszedniego życia bohatera. – Obyś zawsze wielce cenił sobie rzeczy małe – tędy droga! (Droga, 826)
“Jeśli ktoś nie walczy...”
Radość jest dobrem chrześcijańskim, które mamy dopóty, dopóki walczymy, gdyż jest ono konsekwencją pokoju. Pokój jest owocem zwycięstwa w wojnie, a życie człowieka na ziemi – czytamy w Piśmie Świętym – jest bojowaniem. (Kuźnia, 105)
“Tyle lat walki...”
Nadeszły chmurzyska braku chęci, utraty zapału. Spadły ulewy smutku, i czujesz się, jakbyś był związany. A na dodatek dopadło cię zniechęcenie, wynikające z mniej lub bardziej obiektywnych przyczyn: Tyle lat walki... a wciąż jesteś tak bardzo w tyle, tak daleko. Wszystko to jest konieczne i Bóg się z tym liczy: by osiągnąć gaudium cum pace – prawdziwy pokój i radość – do przekonania o naszym synostwie Bożym, które napełnia nas optymizmem, musimy dodać uznanie własnej słabości. (Bruzda, 78)