Opus Dei

Przekonanie o tym, że jesteś z „kiepskiego ciasta” – znajomość samego siebie – dopomoże ci reagować w sposób nadprzyrodzony na upokorzenia, pogardę, oszczerstwa, i dzięki temu w twojej duszy coraz bardziej zakorzeni się radość i pokój.

Przyjrzyj się uważnie swojemu postępowaniu. Zobaczysz, że popełniasz wiele błędów, które szkodzą tobie, a być może również twojemu otoczeniu. – Pamiętaj, synu, że zarazki są nie mniej groźne niż dzikie drapieżniki.

Jeśli jesteś wierny, będziesz mógł nazwać się zwycięzcą. – W swoim życiu, choćbyś przegrał niektóre potyczki, nie zaznasz klęski. Nie będzie porażek – bądź tego pewien – jeśli będziesz działać z czystą intencją oraz pragnieniem pełnienia woli Bożej. – Wówczas, odnosząc sukces lub nie, zawsze będziesz zwycięzcą, ponieważ wykonasz swoją pracę z miłością. (Kuźnia, 199)

Nurzasz się w pokusach, narażasz się na niebezpieczeństwo, igrasz ze spojrzeniem i wyobraźnią, pleciesz o... głupstwach. – A potem przerażasz się, że nachodzą cię wątpliwości, skrupuły, zamęt, smutek i zniechęcenie. – Musisz przyznać, że jesteś mało konsekwentny. (Bruzda, 132)

Twoja wola jest bezwolna, jeżeli zdecydowanie nie unikasz okazji. – Nie oszukuj samego siebie, wmawiając mi, że jesteś słaby. Jesteś... tchórzem, a to zupełnie co innego. (Droga, 714)

Świat na nas czeka. Tak, namiętnie kochamy ten świat, gdyż tego nauczył nas Bóg: Sic Deus dilexit mundum... – tak Bóg umiłował świat; a także dlatego, że jest on naszym polem bitwy – przepięknej wojny miłości – abyśmy wszyscy osiągnęli pokój, który Chrystus przyszedł wprowadzić. (Bruzda, 290)

Daleko – hen, na horyzoncie – wydaje się, że niebo łączy się z ziemią. Nie zapominaj, że tak naprawdę niebo i ziemia łączą się w twoim sercu dziecka Bożego. (Bruzda, 309)

Znaczna liczba chrześcijan zostałaby apostołami, gdyby... się nie bała. Ci sami potem skarżą się, że – jak powiadają – Pan ich opuszcza. A jak oni postępują z Bogiem? (Bruzda, 103)

Nadszedł dla nas dzień zbawienia, wieczności. Raz jeszcze dają się słyszeć nawoływania Boskiego Pasterza, te serdeczne słowa: vocavi te nomine tuo – wezwałem cię po imieniu.

„To podporządkowanie się planowi życia, rozkładowi godzin jest tak monotonne!” – powiedziałeś. A ja odpowiedziałem: „Jest monotonne, bo brakuje Miłości”. (Droga, 77)