Ewangelia (Mt 7, 6.12-14)

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Nie dawajcie psom tego, co święte, i nie rzucajcie swych pereł przed świnie, by ich nie podeptały nogami, i obróciwszy się, nie poszarpały was samych.

Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie. Albowiem to jest istota Prawa i Proroków.

Wchodźcie przez ciasną bramę. Bo szeroka jest brama i przestronna ta droga, która prowadzi do zguby, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. Jakże ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują!»

Komentarz

Dzisiejsza Ewangelia jest podzielona na trzy zdania. Aby zrozumieć pierwsze z nich, trzeba zwrócić uwagę na poprzedzające je słowa. Jezus przed chwilą powiedział apostołom, że nie powinni osądzać innych „bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą” (Mt 7, 2). Jezus pokazuje teraz, za pomocą dygresji, że osąd różni się od rozeznania.

Uczeń powinien apostołować ze wszystkimi bez wyjątku. Ale niektórzy nie tylko nie słuchają ale i śmieją się z Ewangelii i bluźnią. Wobec tego, który tylko zamierza kpić z Ewangelii i żartować z jego nauki, uczeń, jak wyjaśnia Jezus, może skorzystać ze swojego rozeznania i skupić swoje energie na innych. Nie brakuje przecież ludzi, którzy potrzebują usłyszeć Dobrą Nowinę.

Rozeznanie jest w pewnym sensie dane każdemu chrześcijaninowi i pozwala uczniowi dotrzeć do tych, którzy będą bardziej otwarci na słowa Naszego Pana.

Po tej dygresji, w drugim zdaniu Pan rozwija centralną myśl – nie osądzania innych, i umieszcza ją w szerszym kontekście etycznym: „Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie” (Mt 7,12).

Trzecie i ostatnie zdanie, „wchodźcie przez ciasną bramę” (Mt 7,13) jest ostrzeżeniem dla obojętnych, że potępienie to realna możliwość, a zarazem zaproszeniem skierowanym do swoich uczniów. Jak mówił Papież Franciszek: „Pan daje nam wiele okazji do zbawienia i wejścia przez bramę zbawienia (…). Powinniśmy korzystać z okazji do zbawienia. Bowiem w pewnej chwili «Pan domu wstanie i drzwi zamknie» (Łk 13, 25) (…). Nasze życie nie jest grą wideo czy telewizyjnym serialem; nasze życie jest poważne, a cel, jaki mamy osiągnąć, jest ważny: wieczne zbawienie” (Papież Franciszek, Rozważanie na Anioł Pański, 21 sierpnia 2016 r.).