14 lutego 1930 r. Josemaría Escrivá uświadomił sobie, że Dzieło, które założył w 1928 r., początkowo przeznaczone tylko dla mężczyzn, powinno zostać rozszerzone również na kobiety. Mimo natychmiastowego podjęcia pracy w tym kierunku dopiero trzecia próba przyniosła stabilny rezultat: 16 lipca 1942 r. w Madrycie otwarto pierwszy w historii ośrodek Opus Dei dla kobiet.
Tytuł książki „Niespodziewane wydarzenie” odnosi się do tego, że praca z kobietami nie była w umyśle założyciela Opus Dei, dopóki Bóg nie dał mu tego jasno do zrozumienia.
Autorki tej publikacji – profesorki Uniwersytetu Nawarry Mercedes Montero i Inma Alva są również badaczkami w Instytucie Historycznym św. Josemaríi Escrivy. Oto, co mówią o swojej publikacji.
Co sprawiło, że założyciel Opus Dei zmienił zdanie w 1930 roku?
Było to światło od Boga, dzięki któremu zrozumiał, że kobiety również muszą być częścią Opus Dei.
Założyciel Opus Dei był człowiekiem swoich czasów, który widział rzeczy tak, jak widzieli je ludzie jego czasów, a więc na początku nie myślał o kobietach. Josemaría przewyższył swoich rówieśników, planując swoją misję, kiedy Bóg dał mu do zrozumienia, że jest w niej miejsce także dla kobiet.
Jakie były główne przeszkody, które św. Josemaría musiał pokonać, aby rozwinąć pracę apostolską wśród kobiet?
Był bardzo młodym księdzem i, co logiczne, niechętnie spędzał godziny na bliskiej pracy z młodymi kobietami, aby je formować, ponieważ chciał być wierny swojemu powołaniu. Postanowił więc powierzyć to zadanie starszemu księdzu Norberto, który był jego przyjacielem. Ksiądz Norberto nie rozumiał świeckiej natury Opus Dei i formował je w duchu bardziej zbliżonym do zakonnego.
Skąd pochodziły pierwsze kobiety, które poznały Opus Dei?
Niektóre z nich były siostrami lub znajomymi pierwszych członków Opus Dei. Inne św. Josemaría poznał, spowiadając w kościele św. Elżbiety, odwiedzając chorych w Szpitalu Królewskim lub podczas rekolekcji, które od czasu do czasu głosił.
Kim były i czym się zajmowały pierwsze kobiety, które wstąpiły do Opus Dei?
Niektóre z nich studiowały, jak Guadalupe Ortiz de Landázuri, María Jesús Hereza, María Jesús López Areal, siostry Esther, Gloria i Lourdes Toranzo. Raquel Botella i Dorita Calvo pracowały jako sekretarki, a Encarnita Ortega i Nisa Guzmán były pielęgniarkami w czasie wojny domowej.
Co było dla nich charakterystyczne?
Ich niezachwiana wiara w Boga i zaufanie, którymi obdarzyły założyciela Opus Dei.
A jak przedstawia się pierwsze 20 lat pracy Opus Dei wśród kobiet?
Bez wątpienia te kobiety były w stanie odłożyć na bok swoje osobiste interesy i żyć tylko po to, by rozwijać pracę Opus Dei, ponieważ rozumiały, że założenie Opus Dei było interwencją Boga w historię.
Św. Josemaría założył akademik jako jedną z pierwszych korporacyjnych działalności apostolskich dla kobiet w Opus Dei, w czasach, gdy kobiety stanowiły 14% studentów uniwersyteckich i tylko 8% kobiet pracowało poza domem. Dlaczego to zrobił?
Ponieważ było dla niego jasne, że kobiety i mężczyźni w Opus Dei będą mieli taką samą działalność apostolską. Poza tym początki Opus Dei były związane z akademikiem dla studentów. Z drugiej strony, ruch kobiet wstępujących na uniwersytet był nie do zatrzymania, a św. Josemaría był dobrym obserwatorem.
W jakie jeszcze projekty i zadania angażowały się kobiety z Opus Dei?
Projekty, w które angażowały się w Opus Dei były różnorodne i nowatorskie, biorąc pod uwagę rolę kobiet w ówczesnym społeczeństwie. Było to na przykład stworzenie wydawnictwa Minerva czy zarządzanie akademikiem dla studentek Zurbarán. Przesłanie Opus Dei otworzyło przed nimi horyzonty pracy i apostolstwa, które wykraczały poza to, co mogła sobie wyobrazić kobieta w latach czterdziestych.
Czego możemy się od nich nauczyć?
Zdrowego rozsądku i spojrzenia nadprzyrodzonego w pełnym znaczeniu tych słów.
📽️ Autorki @inmalva oraz @mercedesmontero opowiadają o nowej książce: 𝐄𝐥 𝐡𝐞𝐜𝐡𝐨 𝐢𝐧𝐞𝐬𝐩𝐞𝐫𝐚𝐝𝐨.
📕 Dane książki: https://t.co/a8deuO2FyM pic.twitter.com/rpnwsRHGxj
— Ediciones Rialp (@EdicionesRialp) April 14, 2021