„Dialog, szacunek i wolność wypowiedzi w sferze publicznej” to tytuł kongresu, który przyciągnął ponad 400 osób z diecezji i innych instytucji kościelnych. Na Papieskim Uniwersytecie Świętego Krzyża odbyła się jedenasta edycja Seminarium dla Profesjonalistów z Kościelnych Biur ds. Komunikacji Społecznej.
Niebezpieczeństwo „fake newsów”, potrzeba pielęgnowania własnej reputacji, wypracowanie otwartego języka, za pomocą którego można prowadzić dialog z tymi, którzy myślą inaczej, to tylko niektóre z tematów, które zostały zaproponowane podczas sesji. Uczestnicy wysłuchali również opinii dziennikarzy z takich mediów, jak The New York Times, EWTN, Itar-Tass i Radio France, a także doświadczeń różnych osób odpowiedzialnych za komunikację kościelną, takich jak dyrektorzy konferencji episkopatów Francji i Słowacji oraz archidiecezji miasta Meksyk.
Galeria
Profesor Richard John z Uniwersytetu Columbia mówił o potrzebie „ponownego odkrycia wartości wolności słowa”. Ze swojej strony Margaret Sommerville, profesor bioetyki na Uniwersytecie Notre Dame (Australia), wskazała na kilka propozycji dotyczących wartości płynących z faktu prowadzenia konwersacji.
Rzecznicy odwiedzili także Dykasterię ds. Komunikacji Stolicy Świętej. Ks. prałat Lucio Ruiz poinformował ich o przeprowadzanych reformach.
Na zakończenie Prałat Opus Dei, ksiądz Fernando Ocáriz wygłosił przemówienie.
Przemówienie końcowe XI Seminarium dla Profesjonalistów Kościelnych Biur ds. Środków Społecznego Przekazu: „Dialog, szacunek i wolność wypowiedzi w sferze publicznej”
Na tym kończymy to seminarium, które co dwa lata gromadzi na Uniwersytecie Świętego Krzyża licznych profesjonalistów zajmujących się działalnością w sferze komunikacji społecznej w Kościele. Przede wszystkim pragnę wam podziękować za waszą pracę i zachęcić was do dalszego wielkodusznego pełnienia tej posługi Kościołowi i społeczeństwu obywatelskiemu.
Odnosząc się do trzech głównych pojęć zawartych w tytule tegorocznej edycji (dialog, szacunek i wolność słowa), chciałbym zwrócić uwagę na dwie idee, które można znaleźć w tekście papieża Franciszka wykorzystanym podczas prezentacji seminarium: „Potrzebujemy przezwyciężyć różnice przez takie formy dialogu, które pozwolą nam wzrastać we wzajemnym zrozumieniu i szacunku. Kultura spotkania wymaga, byśmy byli gotowi nie tylko dawać, ale również przyjmować od innych”[1].
Po pierwsze, co to znaczy wzrastać w zrozumieniu i szacunku w dziedzinie komunikacji publicznej? Być może polega to przede wszystkim na uświadomieniu sobie, że wszelka komunikacja dotyczy osób o konkretnych imionach i nazwiskach: osoby, która się komunikuje, osób, przez które ta komunikacja jest przekazywana, i osób, do których ta komunikacja jest adresowana. Zrozumienie zaczyna się, gdy staramy się widzieć konkretnych ludzi (a nie „masy”) w centrum każdej relacji komunikacyjnej, nawet jeśli ci ludzie nie są fizycznie obecni. Nie widzimy ich, ale oni tam są, z całą swoją godnością, zwłaszcza wtedy, gdy są najbardziej bezbronni. Każdy człowiek jest ważny, zwłaszcza dlatego, że Jezus Chrystus umarł i zmartwychwstał.
Zwłaszcza w ostatnich latach, kiedy fake newsy pojawiły się masowo, zrozumienie i szacunek oznaczają odnowienie zawodu rzecznika od wewnątrz, pogłębienie jego wymiaru służby każdej kobiecie i każdemu mężczyźnie, ponieważ osoba dobrze poinformowana jest osobą bardziej wolną i odpowiedzialną, a zatem bardziej zdolną do solidarnego działania w społeczeństwie.
CI, KTÓRZY SZANUJĄ INNYCH, RZECZYWISTOŚĆ I ISTOTĘ ZAWODU, STAJĄ SIĘ BARDZIEJ "SZANOWANI".
Z drugiej strony, ci, którzy szanują innych, rzeczywistość i istotę zawodu, stają się bardziej "szanowani", stają się lepszymi rozmówcami w debatach publicznych. A próbując zrozumieć innych, zrozumieć ich punkty widzenia, odkrywa się prawdziwe aspekty, które nie były brane pod uwagę, lepiej udoskonala się swoje propozycje i, krótko mówiąc, staje się bardziej "zrozumiałym". Z drugiej strony, jeśli praca nad komunikacją ignoruje pytania lub wątpliwości innych, monolog zastępuje dialog.
Po drugie, w tej grze dawania i brania, do której odnosi się papież, ważne jest, aby ponownie odkryć, że jako osoby odpowiedzialne za komunikację w Kościele macie możliwość, zgodnie z waszą wolnością religijną, zaproponowania społeczeństwu „mocy tej samej prawdy” obecnej w wierze chrześcijańskiej (Dignitatis humanae, nr 1).
Możliwość oświecania ludzkich struktur duchem Ewangelii jest częścią podstawowego prawa do wolności religijnej. Współczesne kobiety i mężczyźni są wciąż głodni prawdy i wciąż poszukują głębszego sensu swojego życia. Poprzez swoją pracę i przyjaźń możecie być wykonawcami wspaniałego zadania „pomagania sobie nawzajem w poszukiwaniu prawdy” (Dignitatis humanae, nr 3).
Godność ludzka wymaga ochrony zdolności do osobistego dochodzenia do prawdy, bez ograniczeń czy przymusu. Z tego powodu fundament prawa do wolności religijnej, w rozumieniu Magisterium Kościoła, jest taki sam jak fundament innych praw obywatelskich (prasy, opinii). Tym fundamentem jest nic innego jak godność człowieka.
Na koniec pozwolę sobie na refleksję związaną z szybkością, która czasami warunkuje zadania komunikacyjne, z natychmiastowością, z jaką trzeba działać i podejmować ważne decyzje: potrzeba, abyśmy wszyscy dbali o szerokie przestrzenie wewnętrznego spokoju, aby nasza praca była owocna.
SPOKÓJ DUCHA POZWALA NAM NADAĆ GŁĘBIĘ NASZEJ PRACY, ODKRYĆ JEJ WYMIAR DLA WIECZNOŚCI I ODPOCZĄĆ W BOGU.
Spokój ducha pozwala nam nadać głębię naszej pracy, odkryć jej wymiar dla wieczności i spocząć w Bogu. Święty Josemaría, którego duchowi zawdzięczamy powstanie tego uniwersytetu, skierował konkretną sugestię do naszego codziennego życia: „W godności dziecięctwa Bożego znajdziecie odpoczynek. Bóg jest Ojcem pełnym czułości i nieskończonej miłości. Często w ciągu dnia nazywaj Go Ojcem. Mów do Niego — ty sam, w swoim sercu — że Go kochasz, że Go wielbisz; że czujesz moc i dumę płynące z tego, że jesteś Jego dzieckiem”[2].
Sens i siła świadomości, że jesteśmy dziećmi Bożymi, bardziej obecne w tym okresie wielkanocnym, poprowadzą nas do życia w pogodzie i spokoju ducha, do przekazywania pokoju i nadziei w naszych relacjach, do zjednoczenia wiary i profesjonalizmu.
Spokojny rzecznik będzie w stanie tchnąć chrześcijański sens w nieuniknienie szybki przepływ opinii publicznej.
Spokój i pogoda ducha da nam szerokie spojrzenie na rzeczywistość i pomoże nam przekazywać wiarę powierzoną Kościołowi dwadzieścia wieków temu w sposób oryginalny, świeży i pociągający. A także szerzyć wyrozumiałość i szacunek na całym świecie.
Bardzo dziękuję
[1] Orędzie papieża Franciszka na XLVIII Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, 24-I-2014.
[2] Przyjaciele Boga, 150.