Opus Dei

W dniu 14 lutego 1971 r., święty Josemaría napisał krótką notatkę, która brzmi: "Całować Krzyż wśród róż".

Wierni Prałatury codziennie wznoszą swe serca do Pana w modlitwie uwielbienia, dziękczynienia i prośby do Boga Ojca przez Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym, w swoich osobistych potrzebach i potrzebach bliźnich.

Trzeba pobożnie adorować tego ukrytego Boga: jest to ten sam Jezus Chrystus, który narodził się z Maryi Dziewicy; ten sam, który został umęczony, ofiarowany na Krzyżu; ten sam, z którego przebitego boku wypłynęły krew i woda.

Modlitwa Jezusa była głęboko zakorzeniona w Słowie Bożym. Takim powinien być i nasz dialog z Bogiem pośród ulicy.

Pismo Święte ma zajmować centralne miejsce w życiu wewnętrznym chrześcijanina. Ten cykl dwóch artykułów szkicuje możliwe pomoce, by ciągle je odkrywać.

‘Miej zaufanie do swojego Anioła Stróża. — Traktuj go jak bliskiego przyjaciela — bo nim jest! — a on już postara się wyświadczyć ci rozliczne przysługi w zwykłych sprawach każdego dnia.’

Miłość do Chrystusa, który ofiaruje się za nas, pobudza nas do znalezienia po zakończeniu Mszy kilku minut na osobiste, zażyłe dziękczynienie, które w ciszy serca przedłuży to drugie dziękczynienie, jakim jest Eucharystia. Jak się do Niego zwracać, jak do Niego mówić, jak się zachować?

"Przychodź wytrwale przed Tabernakulum, fizycznie lub duchowo, aby czuć się pewnym, aby czuć się kochanym... i aby kochać!" Tak nas zachęca św. Josemaría w ‘Kuźni’, aby adorować Jezusa ukrytego w Tabernakulum.

Ewangelia z niedzieli 22 tygodnia okresu zwykłego (rok B) wraz z komentarzem. «Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz to, co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym». Pan Jezus zaprasza nas do popatrzenia w głąb naszego serca. Nie pragnie abyśmy wypełnili sztywne normy, ale abyśmy kochali Boga i innych.