Opus Dei

Et in meditatione mea exardescit ignis. – W moich rozmyślaniach rozpala się ogień. – Po to właśnie się modlisz: żeby stać się ogniem, żywym płomieniem, który daje ciepło i światło. Dlatego też, gdy nie potrafisz iść dalej, gdy czujesz, że gaśniesz, a nie możesz dorzucić do ognia wonnych bierwion, wrzucaj do niego drobne gałązki i listowie modlitw ustnych i aktów strzelistych, które będą podtrzymywały płomień. – W ten sposób wykorzystasz czas. (Droga, 92)

Piszesz do mnie: „Modlitwa to rozmowa z Bogiem. Ale o czym?”. – O czym? O Nim, o tobie. O twoich radościach, smutkach, sukcesach i niepowodzeniach, o szlachetnych ambicjach, o codziennych troskach… i o słabościach! Dziękczynienie i prośby: Miłość i zadośćuczynienie. Jednym słowem, poznać Boga i poznać siebie: „obcować z Nim!”. (Droga, 91)

Modlitwa myślna. – O ustalonym czasie trwania i o stałej godzinie. – W przeciwnym razie będziemy dostosowywać ją do własnej wygody, a to oznacza brak umartwienia. Zaś modlitwa bez umartwienia jest mało skuteczna. (Bruzda, 446)

Zaleciłem ci, abyś codziennie czytał przez kilka minut Nowy Testament – byś wchodził w każdą scenę i uczestniczył w niej jako jeszcze jedna postać. – To wszystko po to, abyś uosabiał Ewangelię, „wypełniał” ją w swoim życiu i aby za twoją przyczyną inni ją „wypełniali”. (Bruzda, 672)

Modlitwa to droga do pokonania wszelkiego zła, które nas dotyka. (Kuźnia, 76)

Jeśli nie obcujesz z Chrystusem w modlitwie i w Chlebie, jakże będziesz mógł Go dać poznać innym? (Droga, 105)

Jeżeli jesteś na tyle wytrwały, żeby brać udział w kilku lekcjach dziennie tylko dlatego, że zdobywasz na nich pewną bardzo ograniczoną wiedzę, dlaczego brak ci stałości, żeby przychodzić do Mistrza, który zawsze pragnie cię nauczyć mądrości życia wewnętrznego, którego smak i treść są wieczne? (Bruzda, 663)

Może przerazi cię słowo „medytacja”. – Przypomina ci stare, oprawione na czarno książki, szmer westchnień lub modłów brzmiących jak monotonne zawodzenie... Ale to nie jest medytacja. Medytować to znaczy rozważać, kontemplować myśl, że Bóg jest Twoim Ojcem, a ty Jego dzieckiem potrzebującym pomocy; a potem dziękować Mu za to, czego ci już udzielił, i za wszystko, co ci jeszcze da. (Bruzda, 661)

Oby twoja postawa i twoje rozmowy były takie, ażeby wszyscy, widząc cię lub słysząc, mogli powiedzieć: „Ten człowiek czyta życie Jezusa Chrystusa”. (Droga, 2)

Życie wewnętrzne umacnia się dzięki walce w codziennych praktykach pobożności, które powinieneś wypełniać – co więcej: którymi powinieneś żyć – z miłością, gdyż nasza droga jako dzieci Bożych jest drogą miłości. (Kuźnia, 83)