"Obyście stali się prawdziwie dziećmi!"
Radzę ci, abyś czasami spróbował powrócić... do początku twojego „pierwszego nawrócenia”. Jeżeli nie oznacza to stania się jak dziecko, jest temu bardzo bliskie. W życiu duchowym należy pozwolić prowadzić się z całkowitym zaufaniem, bez obaw i bez obłudy; trzeba mówić z absolutną jasnością o tym, co się ma w głowie i w duszy. (Bruzda, 145)
"Abyście byli dziećmi, które pragną słowa Bożego"
Nasza wola, jeśli towarzyszy jej łaska, jest wszechmocna wobec Boga.
"Jesteś dzieckiem Bożym"
Poprzez chrzest stajemy się fideles – wiernymi. Tego słowa, podobnie jak drugiego, sancti – święci – używali wobec siebie pierwsi naśladowcy Jezusa i stosuje się je do dziś: mówi się o wiernych Kościoła. – Zastanów się nad tym. (Kuźnia, 622)
“Jako dzieci pozbędziecie się smutków”
Jako dzieci nie będziecie mieć trosk: dzieci natychmiast zapominają o przykrościach i powracają do swoich zabaw. – Dlatego też, gdy zawierzycie całkowicie Bogu, pozbędziecie się wszelkich zmartwień, ponieważ znajdziecie odpoczynek w Ojcu. (Droga, 864)
“Możesz nazywać się dzieckiem Bożym”
Podziękuj bardzo Jezusowi za to, że dzięki Niemu, z Nim i w Nim możesz nazywać się dzieckiem Bożym. (Kuźnia, 265)
“Przystąp natychmiast do Spowiedzi”
Jeśli kiedyś upadniesz, synu, przystąp natychmiast do spowiedzi i do kierownictwa duchowego. Pokaż swoją ranę, by wyleczono ją dogłębnie, żeby usunięto wszelkie możliwości infekcji, choćby cię to bolało jak podczas operacji chirurgicznej. (Kuźnia, 192)
"Bóg znajduje się przy nas bez przerwy"
Musimy utwierdzać się w przekonaniu, że Bóg jest przy nas zawsze. – Żyjemy tak, jak gdyby Pan przebywał gdzieś daleko, wśród blasku gwiazd, a nie myślimy o tym, że On jest również stale u naszego boku.
"Czy postępujemy naprawdę jak dzieci Boże?"
Dziecko Boże nie boi się ani życia, ani śmierci, gdyż fundamentem jego życia duchowego jest poczucie synostwa Bożego: Bóg jest moim Ojcem – myśli – i jest Sprawcą wszelkiego dobra, jest samą Dobrocią. – Lecz czy ty i ja postępujemy naprawdę jak dzieci Boże? (Kuźnia, 987)
"Ojcze mój niebieski, oto przychodzę do Ciebie, dopomóż mi"
Tobie, który się tak łatwo zniechęcasz, powtórzę coś bardzo pocieszającego: Bóg nie odmawia swej łaski temu, kto robi, co może. Nasz Pan jest Ojcem. Jeśli więc syn mówi Mu w ciszy swego serca: „Ojcze mój niebieski, (...) dopomóż mi” i zwraca się przy tym do Matki Bożej, która jest naszą Matką, to pójdzie naprzód. Ale Bóg jest wymagający. Żąda prawdziwej miłości; nie chce zdrajców. Trzeba być wiernym w tej nadprzyrodzonej walce, która oznacza szczęście na ziemi za cenę poświęcenia. (Droga Krzyżowa, X, 3).
"Ufam Tobie, że jesteś moim Ojcem"
Jezus modli się w Ogrójcu: Pater mi (Mt 26,39), Abba, Pater! (Mk 14,36). Bóg jest moim Ojcem, także wtedy, kiedy zsyła na mnie cierpienie.