"Jezu, w imię Twoje rozpocznę poszukiwanie dusz"
Duc in altum – Wypłyń na głębię! – Pozbądź się tego pesymizmu, który czyni z ciebie tchórza. Et laxate retia vestra in capturam – i zarzućcie sieci na połów. Czy nie zdajesz sobie sprawy, że możesz powiedzieć jak Piotr: In nomine tuo laxabo rete – Jezu, w imię Twoje rozpocznę połów dusz? (Droga, 792)
“Troska o apostolstwo”
Jeśli nie wykazujesz – swoją modlitwą, poświęceniem, swoim działaniem – stałej troski o apostolstwo, to oczywisty znak, że nie jesteś całkiem szczęśliwy i że musisz wzmóc swoją wierność. – Ten, kto ma szczęście, dobro, stara się dawać je innym. (Kuźnia, 914)
“Czy nie boisz się, ponieważ twoja miłość jest za mała?”
Nie brakuje ci łaski Bożej. Jeśli więc odpowiesz na nią, powinieneś czuć się pewny. Zwycięstwo zależy od ciebie: twoje męstwo i twój zapał – połączone z tą łaską – są dostatecznym powodem, aby napełnić cię optymizmem człowieka, który ma zapewnione zwycięstwo. (Bruzda, 80)
“Nikt nie może dać tego, czego nie posiada”
Bądź pewien: twoje apostolstwo polega na szerzeniu dobroci, światła, entuzjazmu, hojności, ducha ofiary, stałości w pracy, na dogłębnym studiowaniu, ogromie oddania, byciu na bieżąco, na całkowitym i radosnym posłuszeństwie Kościołowi, na doskonałej miłości... – Nikt nie może dać tego, czego nie posiada. (Bruzda, 927)
"Niech twoje życie nie będzie bezowocne "
Niech twoje życie nie mija bezpłodnie. – Bądź pożyteczny. – Zostaw po sobie ślad. – Świeć światłem swojej wiary i miłości. Swoim życiem apostoła zmyj lepkie, brudne ślady pozostawione przez plugawych siewców nienawiści. – I oświetlaj wszystkie ziemskie drogi ogniem Chrystusa, który nosisz w sercu. (Droga, 1)
“Winieneś być zaczynem”
Pośród wielkiego tłumu ludzkiego – interesują nas wszystkie dusze – masz z pomocą łaski Bożej i twojej na nią odpowiedzi działać niczym zaczyn, który nadaje ciastu jakość, smak i objętość, by potem chleb Chrystusa mógł nakarmić inne dusze. (Kuźnia, 973)
„Bóg i odwaga!”
Nie bądźcie ludźmi małodusznymi, mężczyznami czy kobietami niedorosłymi, krótkowzrocznymi, niezdolnymi ogarnąć nasz nadprzyrodzony chrześcijański horyzont dzieci Bożych. Bóg i odwaga! (Bruzda, 96)
“Jak to jest, iż będąc rybakiem ludzi, nie łowię?”
Pan oczekuje od ciebie konkretnego apostolstwa, jak ten połów stu pięćdziesięciu trzech wielkich – a nie innych – ryb, złowionych po prawej stronie łodzi.
Chce, abyśmy byli bardzo ludzcy i bardzo Boży
Już przed wielu laty dostrzegłem z całkowitą jasnością zasadę, która zawsze będzie aktualna: ze względu na atmosferę panującą w społeczeństwie, oddalonym od wiary i moralności chrześcijańskiej, potrzebna jest nowa forma praktykowania i głoszenia odwiecznej prawdy Ewangelii: w samym jądrze społeczeństwa i świata synowie Boży powinni jaśnieć dzięki swoim cnotom niczym lampy w ciemności – Quasi lucernae lucentes in caliginoso loco. (Bruzda, 318)
"Duszo apostolska, jesteś solą ziemi"
Duszo apostolska, jesteś solą ziemi. – Bonum est sal – dobra jest sól, czytamy w Ewangelii świętej, si autem sal evanuerit – ale jeżeli sól utraci swój smak…, na nic się nie zda, ani dla ziemi, ani dla nawozu. Wyrzuca się ją jako bezużyteczną. Ty jesteś solą ziemi, duszo apostolska. – Ale jeżeli utracisz swój smak… (Droga, 921)