Ewangelia (Mk 8, 14-21)
Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!»
A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: «Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?»
Odpowiedzieli Mu: «Dwanaście».
«A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?»
Odpowiedzieli: «Siedem».
I rzekł im: «Jeszcze nie rozumiecie?»
Komentarz
Widzimy dziś Jezusa ciągle jeszcze rozczarowanego brakiem porozumienia z tymi, którzy kusili Go i bez wiary prosili o znak. Z tego powodu dziś posługując się obrazem kwasu zwraca uwagę uczniów na wielkie niebezpieczeństwo: pozwolenie, by weszło do ich serc to samo nastawienie. Kwas powoduje zakwaszenie całego ciasto. W niektórych potrawach używanie go jest konieczne, i kiedy już zaczął swoje działanie nie da się powrócić do pierwotnego stanu. Właśnie z tego powodu można używać go jako obrazu, który ma sens pozytywny lub negatywny. W przypowieści o zakwasie, który kobieta wkłada do trzech miar mąki, Jezus chce pokazać siłę przekształcającą Jego Królestwo (por. Mt 13, 33). Natomiast tutaj Jezus chce pokazać brak wiary, zatwardziałość serca, dwulicowość.
Uwaga Pana Jezusa ma swoje powody, ponieważ uczniowie tak jakby nadawali na innej fali, zmartwieni tylko z tego powodu, że nie zabrali ze sobą jedzenia: zapomnieli o zapasach przy przeprawie przez jezioro Galilejskie. Tak dużo chleba zostało po cudzie rozmnożenia chleba! A teraz znowu grozi im niebezpieczeństwo głodowania. Są jakby zaślepieni, tak jakby nie było z nimi Jezusa. Mają oczy, ale nie widzą; mają uszy, ale nie słyszą (por. Jer 5,21).
Dlatego, prawdziwe i niebezpieczne zapomnienie nie jest związane z chlebem, ale z tym, że nie pamiętają działania Boga wobec nich. „Nie pamiętacie...?”, robi wyrzuty po ojcowsku. Powinni wiedzieć, że kiedy Jezus znajduje się obok nich, nie muszą się niczego bać. Nie ma żadnego zmartwienia godnego uwagi, jeżeli Jezus jest obecny w ich życiu. Ale brakuje im jeszcze spojrzenia nadprzyrodzonego: jeszcze nie otrzymali Ducha Świętego. Pociesza nas fakt, że Jezus jest bardzo cierpliwy wobec swoich uczniów. Nie wybrał ich z powodu ich talentów i zdolności lub ponieważ byli ludźmi bez skazy. Ale z drugiej strony mają wystarczającą prostotę, by słuchać Jezusa, mimo, że przy tej okazji ma dla nich surowy wyrzut. Mimo wszystko Pan Jezus dalej będzie im powierzał zadanie zanoszenia wszędzie dobrego zakwasu Królestwa Bożego.