Ewangelia (J 16, 5-11)

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Teraz idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: „Dokąd idziesz?” Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce. Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Paraklet nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, to poślę Go do was.

On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu – bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś – bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie – bo władca tego świata został osądzony».

Komentarz

W zaciszu wieczernika, podczas OstatniejWieczerzy, Pan wiedząc, że jego uczniowie opuszczą go w bliskich już godzinach swojej Męki i Śmierci na Krzyżu, zapowiada zesłanie Ducha Świętego, Obrońcy i Pocieszyciela.

Pewnie trochę nas dziwi, jak stanowczo Jezus mówi, że pożyteczne jest dla nas jego odejście ponieważ jeśli nie odejdzie, Duch nie przyjdzie do nich (por. w. 7). Nie wiemy, czy apostołowie zrozumieli owo „odejście” Jezusa jako coś ostatecznego, w jasnym odniesieniu do jego Śmierci czy do Wniebowstąpienia później. W każdym razie, nie mogła podobać im się myśl o „utraceniu” Mistrza na zawsze.

Tak jak apostołowie, my też czasami nie rozumiemy sposobu działania Pana Boga w naszym życiu, w życiu innych osób a nawet w świecie i w Historii.

W takich okazjach, możemy sobie przypomnieć nauczanie świętego Pawła «Bóg, z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra, z tymi, którzy są powołani według [Jego] zamysłu» (Rz 8,28). I w tamtym momencie najlepsze dla uczniów było właśnie to, żeby przyszedł Paraklet.

Razem z posłaniem Ducha Świętego staniemy się świątynią samego Boga i możemy doświadczać zażyłej i cudownej relacji z Nim.