Ewangelia (Łk 17, 11-19)
Zdarzyło się, że Jezus, zmierzając do Jeruzalem, przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: «Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!»
Na ten widok rzekł do nich: «Idźcie, pokażcie się kapłanom!» A gdy szli, zostali oczyszczeni.
Wtedy jeden z nich, widząc, że jest uzdrowiony, wrócił, chwaląc Boga donośnym głosem, padł na twarz u Jego nóg i dziękował Mu. A był to Samarytanin.
Jezus zaś rzekł: «Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Czy się nie znalazł nikt, kto by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec?» Do niego zaś rzekł: «Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła».
Komentarz
Kiedy Jezus ze swoimi uczniami zmierzał do Jerozolimy spotkał owych dziesięciu trędowatych. Oni trzymali się z daleka i krzyczeli, bo według prawa Mojżeszowego trędowaci mieli mieszkać w odosobnieniu[1], aby unikać zakażeń. Z tego powodu zachowują dystans.
Pan powiedział im, by pokazali się kapłanom, jak przewidywało prawo w takich przypadkach[2] . W ten sposób oznajmił im, że zostaną uzdrowieni. Tekst ewangelii opowiada, że było ich dziesięciu ale wrócił tylko jeden, który zresztą był Samarytaninem (a Samarytanie i Żydzi unikali się nawzajem)[3]. Tylko jeden wrócił podziękować i oddać chwałę Bogu. O pozostałych dziewięciu nic nie wiemy. Ale temu, który wrócił, aby podziękować Bogu Jezus mówi, że jego wiara go uzdrowiła.
Niekiedy może nam się przydarzyć to samo co tym dziewięciu. Możemy się przyzwyczaić do tego, że prawdopodobnie od dzieciństwa Bóg działa w nas. Możemy stracić z pola widzenia wielkość Bożych darów. Z drugiej strony, inne osoby które przez wiele lat żyły daleko od Boga, często po prostu z powodu niezawinionej niewiedzy, kiedy odkrywają w sobie Boże działanie są głęboko poruszone i wewnętrznie rzucają się do Jego stóp, aby Mu podziękować.
Prośmy Pana Boga, żebyśmy się nauczyli od trędowatego Samarytanina. Żeby Boże działanie w nas nie przestało nas zaskakiwać i zachwycać.
[1] Por. Kpł 13, 45-46
[2] Por. Kpł 14, 2nn
[3] Por. J 4, 9