Ewangelia (Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: «To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia.
Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon.
Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz».
Komentarz
Dziś czytamy kilka dosadnych słów Pana. Jezus i uczniowie są już w drodze do Jerozolimy. Podczas podróży wielu z otwartością wiary przyjmuje przesłanie Ewangelii, ale jest też wielu, którzy otwarcie je odrzucają. Przeciwko tym ostatnim skierowane są słowa Pana, które słyszymy.
Jezus przypomina tym, którzy go słyszeli, dwie historie. Z jednej strony historię Jonasza, syn Amitaja (Jon 1,1). Ta starotestamentalna postać przez wieki urzekała wyobraźnię ludowej pobożności niesłychaną opowieścią o proroku, który został połknięty przez dużą rybę, a później wyrzucony na suchy ląd.
Jednak nie dlatego Jezus o nim wspomina, ale raczej z powodu tego, co stało się po tym, jak został wyrzucony przez wieloryba. Jonasz został posłany, aby głosić nawrócenie mieszkańcom Niniwy, tak jak Jezus głosił Ewangelię Izraelitom. Niniwijczycy posłuchali proroka i nawrócili się. Pozostało pytanie, jak słuchacze zareagują na przesłanie Jezusa, i jak my na nie zareagujemy.
Druga historia, ta, która odnosi się do Królowej z południa (por. 1 Krl 10,1-13), podkreśla tę samą myśl. Pierwsza księga Królów opowiada, że „królowa Saby, usłyszawszy rozgłos [mądrości] Salomona, przybyła, aby osobiście się o niej przekonać”. Pomimo swojej nieufności Królowa słucha Salomona z otwartą postawą i rozpoznaje w nim mądrość, która została mu dana z wysoka.
Pan ostrzega nas dzisiaj, że musimy uważać, aby rozpoznać Go w różnych okolicznościach. Sposób, w jaki Bóg się przedstawia, nie zawsze jest oczywisty, ale jeśli potrafimy słuchać jak mieszkańcy Niniwy i być uważni jak Królowa Południa, z pewnością rozpoznamy, że stoimy przed Jezusem, który do nas mówi.