Ewangelia (Mt 9, 36 - 10, 8)
Jezus, widząc tłumy, litował się nad nimi, bo byli znękani i porzuceni, jak owce niemające pasterza. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo».
Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy – Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził.
Tych to Dwunastu wysłał Jezus i dał im takie wskazania: «Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie».
Komentarz
Dzisiejsza Ewangelia rozpoczyna się ukazaniem współczucia Jezusa. Widząc ludzi potrzebujących jego troski, pragnie dla nich tego co najlepsze, i zdając sobie sprawę, że nie wiedzą, w którą stronę iść, daje im to co najlepsze: samego Boga. To współczucie, ta litość porusza go, aby działać na rzecz osób, które ma przed sobą.
Pan Jezus podejmuje inicjatywę i wybiera apostołów, aby zanieść Boga całemu światu. Prosi, aby modlić się, by Bóg posłał robotników na swoje żniwo. Dzięki tej nauce Jezusa mamy jasność, że to On, a nie my, jest głównym bohaterem zbawienia; że najważniejszymi środkami, aby zanieść wiarę sercom nie są środki ludzkie, ale nadprzyrodzone. Pierwszą rzeczą jaką należy podjąć nie jest wprawienie w ruch działań apostolskich, mówienie, pisanie, podejmowanie różnych działań. Pierwszą rzeczą jest modlitwa. Święty Josemaría, podążając za tym nauczaniem Jezusa, pisał: «Najpierw modlitwa, potem pokuta, dopiero na trzecim miejscu — daleko “na trzecim miejscu” — działanie»[1]. Apostolstwo tylko wtedy będzie skuteczne, jeśli opiera się na modlitwie, miłosnym zjednoczeniu z Bogiem. Kim są ci robotnicy, których tak bardzo brakuje? Wszyscy chrześcijanie: świeccy, księża, zakonnicy… Wszyscy jesteśmy wezwani przez Boga, aby nieść dobrą nowinę o zbawieniu całemu światu.
Jezus czyni dwunastu uczestnikami swojej misji. Kiedy ich wybiera, nazywa ich „apostołami”, co oznacza „posłanymi”, ponieważ posyła ich, aby urzeczywistniali to, co sam robił od początku swojego życia publicznego: aby leczyli chorych, wskrzeszali zmarłych, uzdrawiali trędowatych, wyrzucali złe duchy. Były to zadania, które całkowicie przekraczały ludzkie możliwości tych dwunastu ludzi, w większości rybaków, bez szczególnego przygotowania.
I jaka jest zawartość przesłania, jakie Pan Jezus przekazuje swoim uczniom? Królestwo Boże. Bóg do tego stopnia wierzy w ustanowienie Królestwa niebieskiego i odkupienie ludzkich serc, że ośmiela się oprzeć na apostołach, aby tego dokonać. Podobnie jak apostołowie, także ty i ja jesteśmy zaangażowani w tę misję. Bóg oczekuje od nas wolnej odpowiedzi i współpracy, aby Królestwo stało się rzeczywistością.
Pan Jezus liczy także na nas, dziś, teraz, nie czekając na bardziej odpowiedni moment, w którym czulibyśmy się lepiej przygotowani i usposobieni, co nigdy nie nastąpi, ponieważ nigdy nie będziemy godnymi przedstawicielami Jego zbawczego przesłania. Powinniśmy powiedzieć “tak” właśnie teraz, kiedy On przychodzi i nas o to prosi: i Bóg będzie wiedział jak, opierając się na naszej hojności, ukształtować nas na wiernych i skutecznych apostołów.
[1] Św. Josemaría,Droga, nr 82.