Ewangelia (Mt 10, 7-13)
«Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie! Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy.
A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie.
Wchodząc do domu, przywitajcie go pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie zasługuje, niech pokój wasz powróci do was».
Komentarz
Dzisiejsza ewangelia, ze wspomnienia świętego Barnaby, apostoła, w syntetyczny sposób ukazuje nam pewne cechy przesłania, które Pan Jezus chce, aby przekazywali jego posłańcy.
Powinni przekazać, mówiąc w skrócie, że bliskie już jest królestwo niebieskie. Jednakże, od razu Pan Jezus przekazuje im kilka wskazówek, które jasno ukazują, że misja apostolska nie ogranicza się do przekazania pewnych informacji albo pewnego nauczania.
W wersji świętego Łukasza jest nam przekazana użyteczna wskazówka: «Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie; i nie powiedzą: "Oto tu jest" albo: "Tam". Oto bowiem królestwo Boże pośród was jest» (Łk 17, 20-21). Królestwem Bożym jest sam Pan Jezus.
Dlatego Pan posyła swoich apostołów z przesłaniem, które ma stać się życiem. Misja nie jest kampanią reklamową: jest wcieleniem przesłania Słowa Wcielonego. Dlatego, znakami, które towarzyszą temu posłannictwu są miłość (uzdrawianie, wskrzeszanie, oczyszczanie, wypędzanie złych duchów), ubóstwo (nie jest potrzebne złoto, ani nawet sandały), uczciwa praca, która przynosi sprawiedliwą zapłatę, i życzenie pokoju dla domów, które odwiedzają.
W skrócie: Apostoł przekazuje przesłanie Jezusa żyjąc tak jak jego Pan.
Życie świętego Barnaby jest bardzo pociągającym przykładem jak urzeczywistnić to wezwanie Chrystusa. Pierwsze czytanie mówi nam, że był człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary (Dz 11, 24). Te cechy stały się szczególnie widoczne w geście, który zmienił na zawsze historię Kościoła: „Kiedy [Paweł] przybył do Jerozolimy, próbował przyłączyć się do uczniów, lecz wszyscy bali się go, nie wierząc, że jest uczniem. Dopiero Barnaba przygarnął go i zaprowadził do Apostołów” (Dz 9, 26).
To właśnie apostoł, którego świętujemy dzisiaj wprowadził do życia Kościoła Pawła, przyszłego Apostoła narodów. I uczynił to, ponieważ był pełen Ducha Świętego i wiary. Możemy nauczyć się od niego, że wypełnimy naszą misję apostolską, jeśli jesteśmy pełni obecności Parakleta, i jego najbardziej widocznym owocem będzie zawsze miłość, z jaką traktujemy każdą duszę, tak, jak to uczynił Pan Jezus.