Najdrożsi! Niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!

Niedawno dotarł do Was obszerny list opisujący niektóre cechy naszego oddania w Dziele. Chciałbym zachęcić Was do ciągłego powracania do niego i do zgłębiania tego, co zostało w nim opisane. Zapraszam do uważnego przeczytania tego listu także współpracowników i tych z Was, którzy uczestniczycie w pracy św. Rafała. Ta lektura pomoże Wam poznać lepiej Dzieło i bardziej się z nim utożsamić.

Nie ustawajcie w modlitwie za tych, którzy w tych wyjątkowych okolicznościach otrzymali wczoraj święcenia diakonatu. Módlmy się także za cierpienia, których z powodu pandemii doznaje tylu ludzi na całym świecie.

Dziś, w uroczystość Chrystusa Króla, możemy rozważyć na nowo słowa św. Josemaríi: «Aby mógł we mnie królować, potrzebuję obfitości Jego łaski; tylko w ten sposób każde uderzenie mojego serca, każdy mój oddech, najlżejsze spojrzenie, najzwyklejsze słowo, najzwyczajniejsze odczucie przemienią się w hosanna dla mojego Króla, Chrystusa.» (To Chrystus przechodzi, 181).

Nie szkodzi, jeśli osobiście uważamy, że daleko nam do tego ideału. To nie znaczy, że jest to niemożliwe. Nie powinniśmy się zniechęcać. Jeśli z dobrą intencją będziemy czynić to, co do nas należy, to łaska Boża stopniowo pomoże naszemu sercu utożsamić się z Sercem Jezusa Chrystusa i możliwe jest, że nawet nie zdamy sobie z tego do końca sprawy.

Z całego serca was błogosławi

Wasz Ojciec

Rzym, 22 listopada 2020 r.