Najdrożsi! Niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!

Razem z całym Kościołem zachwycamy się dziś tajemnicą Najświętszego Serca Pana Jezusa. Pozwólmy się na nowo zaskoczyć wspaniałością Boga, który zechciał zbliżyć się do ludzi do tego stopnia, że stał się jednym z nas, z sercem w wielu aspektach takim, jak nasze. Przy tej okazji przychodzą mi na myśl zachęcające słowa, z którymi zwraca się do nas Pan Jezus: «uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych» (Mt 11,29).

W codziennym zamieszaniu Jezus pragnie dla nas prawdziwego pokoju, pogody ducha i ukojenia. Ukazuje nam drogę ku temu. To droga coraz głębszego utożsamienia się z Nim, w postawie pokory i uległości Jego Serca. Jak pisze św. Josemaría: «Również nam, jak owym pierwszym Dwunastu, może podpowiadać i nieustannie podpowiada: Exemplum dedi vobis — dałem wam przykład pokory. Stałem się sługą, byście umieli służyć wszystkim ludziom z sercem łagodnym i pokornym» (Przyjaciele Boga, 103).

Módlmy się do Pana Jezusa, by dał nam serce takie, jak Jego. To przyniesie «ukojenie naszej duszy», a także duszom osób wokół nas. To dobra okazja, żeby docenić tyle dzieł służby, których doświadczyliśmy w ostatnich miesiącach i z których często korzystaliśmy osobiście.

Dzisiejsza uroczystość sprawia, że pewnie częściej przypomni się nam w ciągu dnia akt strzelisty, który zwykł powtarzać św Josemaría: Cor Iesu sacratissimum et misericors, dona nobis pacem. Do jego Miłosierdzia zwracamy się z prośbą o pokój w duszach, w Kościele, na świecie. Nie ustajemy też w błaganiu o koniec pandemii, która wciąż dotyka cierpieniem wiele miejsc na świecie. Powierzamy się matczynemu wstawiennictwu Maryi, Matki miłosierdzia i Królowej pokoju.

Z całego serca was błogosławi

Wasz Ojciec

Rzym, 19 czerwca 2020 r.