Opus Dei

Treść modlitwy może być bogata i różnorodna. Modlitwa błagalna jest częścią powszechnego doświadczenia religijnego. Świadomość otrzymanego dobra kieruje duszę ku Bogu. Istotną częścią modlitwy jest również uznanie i głoszenie wielkości Boga. Katechizm rozróżnia modlitwę ustną, medytację i modlitwę kontemplacyjną. Wszystkie trzy mają jedną podstawową cechę wspólną: skupione serce. Modlitwa nie jest czymś opcjonalnym dla życia duchowego, ale istotną koniecznością.

Prawo wieczne, prawo naturalne, Nowe Prawo lub Prawo Chrystusa, ludzkie prawa polityczne i kościelne są prawami moralnymi w bardzo różnym sensie, chociaż wszystkie mają ze sobą coś wspólnego. Sumienie formułuje obowiązek moralny w świetle prawa naturalnego, jest najbliższą normą moralności osobistej. W celu ukształtowania prawego sumienia konieczne jest kształcenie rozumu w poznaniu prawdy, w czym chrześcijanin może liczyć na pomoc Magisterium Kościoła, oraz kształcenie woli i uczuć poprzez praktykę cnót.

Jedynie działania dobrowolne mogą stanowić przedmiot właściwej oceny moralnej. Podstawowym elementem formacji i życia chrześcijańskiego jest kształcenie w zakresie złożonego świata uczuć. Środkiem do uporządkowania emocji jest nabywanie nawyków moralnych zwanych cnotami. Przedmiot, intencja i okoliczności stanowią „źródła” lub elementy konstytutywne moralności ludzkich czynów. Czyn moralnie dobry zakłada jednocześnie dobro przedmiotu, celu i okoliczności.

Życie chrześcijanina to życie człowieka jako dziecka Bożego w Chrystusie za pośrednictwem Ducha Świętego. Działanie Ducha Świętego w duszy chrześcijanina, oprócz udzielania łaski uświęcającej i cnót teologalnych, przekazuje natchnienia i łaski aktualne, a także ma konkretny przejaw w tym, co Kościół nazywa darami Ducha Świętego. Dekalog zawiera zbiór poważnych zobowiązań, ale jest przede wszystkim instrukcją, nauką, w jaki sposób żyć.

Pierwsze przykazanie Dekalogu ma charakter egzystencjalny: stanowi dla człowieka jedyny możliwy fundament szczęśliwego życia. Najwyższa przyczyna godności ludzkiej polega na powołaniu człowieka do zjednoczenia z Bogiem. Miłość do Boga musi obejmować miłość do tych, których Bóg kocha. Drugie przykazanie zabrania wszelkiego niewłaściwego używania imienia Boga, a w szczególności bluźnierstwa.

Sakramenty są skutecznymi znakami łaski. Łaska uświęcająca jest stałą i nadprzyrodzoną dyspozycją, która udoskonala duszę, czyniąc ją zdolną do życia z Bogiem. Siedem sakramentów odpowiada wszystkim etapom i ważnym momentom życia chrześcijanina: dają one narodzenie i wzrastanie, uzdrowienie i misję chrześcijańskiemu życiu wiary. Tworzą one pewną uporządkowaną całość, w której centralne miejsce zajmuje Eucharystia, ponieważ zawiera samego Autora sakramentów.

Człowiek, wezwany do uczestnictwa w mocy stwórczej Boga, doskonaląc świat za pośrednictwem swojej pracy, powinien również przestać pracować dnia siódmego, aby poświęcić go na kult Boży oraz by odpocząć. Niedzielę święci się przede wszystkim uczestnictwem we Mszy Świętej. Kościół wprowadził ten obowiązek, by jego dzieciom nie zabrakło pożywienia absolutnie niezbędnego do tego, by żyli jako dzieci Boże.

W głębi duszy każdego człowieka znajdujemy pragnienie szczęścia, które daje nadzieję na dom, na ostateczną ojczyznę. Jesteśmy docześni, ale tęsknimy za tym, co wieczne, tęsknimy za Bogiem. Bogiem, którego możemy bez zastanowienia, wychodząc od świata i osoby ludzkiej, nazwać początkiem i końcem wszechświata oraz najwyższym dobrem.

Czwarte przykazanie jest punktem łączącym i przejściem między poprzednimi trzema a kolejnymi sześcioma: w relacjach rodzinnych trwa w pewien sposób tajemnicze przenikanie się Bożej i ludzkiej miłości , która jest początkiem każdej osoby. Rodzice mają obowiązek stworzyć dom, przestrzeń rodzinną, w której można żyć miłością, przebaczeniem, szacunkiem, wiernością i bezinteresowną służbą.

Chrzest włącza tego, kto go przyjmuje w życie, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa i Jego zbawcze działanie. Odciska w chrześcijaninie niezmywalną duchową pieczęć przynależności do Chrystusa. Poprzez bierzmowanie chrześcijanie pełniej uczestniczą w misji Jezusa Chrystusa i w pełni Ducha Świętego. Ochrzczony i bierzmowany chrześcijanin na mocy tych sakramentów jest przeznaczony do udziału w ewangelizacyjnej misji Kościoła.