Opus Dei

Przy pomocy łaski Chrystusa chrześcijanin może sprawić, żeby jego życie było rządzone prawdą.

Te dwa przykazania pomagają przeżywać świętą czystość (dziewiąte) i wyrzeczenie się dóbr materialnych (dziesiąte) w myślach i pragnieniach.

Modlitwa jest konieczna dla życia duchowego. Jest to oddech, który pozwala, żeby rozwijało się życie ducha i aktualizuje wiarę w obecność Boga i w Jego miłość.

Przy pomocy modlitwy Ojcze nasz Jezus Chrystus uczy nas zwracać się do Boga jako do Ojca. Jest to modlitwa synowska par excellance.

Chociaż cierpienie jest jednym z najbardziej powszechnych doświadczeń życiowych, nie przestaje nas zaskakiwać; ponadto stale wymaga od nas uczenia się i dostosowywania do nowych okoliczności.

Od Pięćdziesiątnicy we wszystkich kręgach kulturowych Kościół staje się katolicki; staje się domem dla wszystkich, w którym wszyscy się odnajdują i rozumieją.

Zmartwychwstanie Chrystusa to nie jakiś superefekt specjalny z przeszłości, to „nie reanimowanie zwłok, lecz Ktoś, kogo Bóg uczynił żyjącym na nowy sposób i na zawsze” (Benedykt XVI).

"Podczas Wigilii Paschalnej, Kościół przedstawia tajemnicę światła, posługując się symbolem bardzo skromnym: świecą paschalną. Jest to światło, które istnieje dzięki ofierze. Świeca daje światło, zarazem spalając się sama. W ten sposób cudownie ukazuje misterium paschalne Chrystusa, który daje siebie, i w ten sposób daje wielkie światło".

Zwykle pełnoletni numerariusze będący członkami Opus Dei mieszkają w jednym z ośrodków Dzieła. W związku z tym jest naturalne, że przychodzi dla nich chwila opuszczenia domu rodzinnego, tak samo jak w przypadku innych dorosłych, którzy zakładają rodzinę.

W Opus Dei używa się przede wszystkim modlitw tradycyjnych dla całego Kościoła. Są też inne, których używał w dzieciństwie św. Josemaria lub ułożył jako kapłan. W tym artykule znajdują się modlitwy do Ducha Świętego, komunia duchowa, modlitwy przed i po rozważaniach...