Opus Dei

Przyjęcie powołania swoich dzieci jako daru od Boga nie dla wszystkich rodziców jest łatwe. Im bardziej zaangażowane jest szczęście dzieci i miłość rodziców do ich wolności, tym bardziej historia powołania we własnej rodzinie jest odczuwana jako opatrzność Boża - relacjonuje pewna rodzina z Münsterland (Niemcy).

Wywiad z Grzegorzem Meckiem, który - rok w rok od 2010 r. - wraz z innymi ojcami organizuje wyjazdy letnie dla dzieci.

W wieku 16 lat stracił wzrok definitywnie, ale nie widzenie światła. W towarzystwie swojego psa Ibiza mając 36 lat wyznaje, że duchowość Dzieła odegrała ważną rolę w odkryciu powołania do kapłaństwa.

Fernando jest lokalnym policjantem w jednej z andaluzyjskich wsi. Odnowił swoją wiarę dzięki przykładowi żony Mariloli. W późniejszym czasie lektura "Drogi" pomogła mu odnowić jego życie chrześcijańskie. Aby wyrazić swą wdzięczność, przyczynił się to intronizacji relikwii św. Josemarii w głównym kościele w swojej miejscowości.

"To był kubeł zimnej wody", wyznaje Vão. Jej córka Pilar urodziła się z trisomią 21. Później straciła syna, który utonął w basenie. "Udaje mi się wstawać każdego dnia, myśląc, że warto, i dziękuję Bogu" - zapewnia Vão z pogodnym uśmiechem.

Z okazji dnia dziecka publikujemy wywiad sprzed kilku lat.

Małżeństwo Begoñi i Javiera jest szczęśliwe, chociażd wadzieścia lat temu Javier uległ wypadkowi, w wyniku którego został przykuty do wózka inwalidzkiego. Nie przeszkodziło im to jednak w byciu szczęśliwą parą i robieniu wielu rzeczy w służbie innym.

Ta historia miłosna, która kończy się ślubem, zaczyna się w Puebli, gdzie Rocío Rondero, 27-letnia Meksykanka, poznała René, młodego Asturyjczyka z Gijón, który przeprowadził się tam z powodów zawodowych.

Trzy tygodnie temu, kilkanaście dni po swoich 80. urodzinach, zmarła moja Mama. Napisany przez Pana Boga scenariusz został odegrany, z happy endem.

W latach 70. Salvatore, który właśnie od nie dawna poznał św. Josemaríę, przeżył przygodę godną powieści, spotkania naukowców i KGB.