Autor książki "Kontemplować Chrystusa oczami Maryi" napisał siedem rozważań do każdej tajemnicy. Pozycja ta jest pożyteczna, aby czerpać z niej pomysły dla osobistej codziennej kontemplacji tych tajemnic.

Prezentacja tajemnic Chwalebnych

1. Wieniec z gwiazd dwunastu

Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej^. stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu (Ap 12, 1).

Razem z Kościołem wierzymy niezachwianie, że: „Niepokalana Dziewica_; zachowana wolną od wszelkiej skazy winy pierworodnej, dopełniwszy biegu życia ziem­skiego z ciałem i duszą wzięta została do chwały niebie­skiej i wywyższona przez Pana jako Królowa wszystkiego, aby bardziej upodobniła się do Syna swego, Pana panują­cych oraz Zwycięzcy grzechu i śmierci” [1].

Maryjo, nasza Matko, jakie piękne jest Twoje życie ukoronowane osiągnięciem celu: upodobniłaś się jeszcze bardziej do Chrystusa, Twojego Syna, poprzez Twoje Wniebowzięcie i wyniesienie jako Królowej. My, Twoje dzieci. jesteśmy szczęśliwi jako powołani do królowania z Tobą, a by królować,, musimy coraz bardziej jednoczyć się z Chrystusem. Ty jesteś naszą nadzieją, a ponieważ je­steś figurą Kościoła, w Twoim wywyższeniu widzimy obietnicę naszego przyszłego zwycięstwa: „Wreszcie ukoronowana w chwale – jak to widać w ostatniej tajemnicy chwalebnej – jaśnieje Ona jako Królowa aniołów i świę­tych, antycypacja szczyt rzeczywistości eschatologicznej Kościoła” [2].

Boże, który w Dziewicy Matce dałeś nam wzór utożsa­mienia się z Boskim Słowem_; pomóż nam, otoczonym przez Nią opieką, przejść z radością naszą drogę do nieba.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

2. Pomnożyłeś radość

Naród kroczący w cienanościa.ch ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują we żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. (...) Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: Przedziwny Doradca. Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Wielkie będzie jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wie­ki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona (Iz 9, 1-2. 5-6).

Królestwo niebieskie, królestwo sprawiedliwości i poko­ju ma Królową, która nosiła w łonie Chrystusa Zbawiciela. To Dziewica Maryja, która swoim „tak” dała początek wypełnieniu się dzieła Odkupienia. Od tej chwili, radość pom­nożyła się w Jej życiu. Zwiastowanie przez anioła, Elżbieta, pasterze, ofia­ro­wanie w świątyni, odnalezienie Jezusa, cud w Kanie, głoszenie kró­lestwa, ustanowienie Eucharystii, poranek Zmartwych­wstania.

Wniebowstąpienie Pana pozostawiło Jej wrażenie nie­speł­nienia. Wiedziała, że pierwsze kroki ma zwrócić ku ro­dzą­cemu się Kościołowi. Żyła przez kilka lat nie zwraca­jąc na siebie niczyjej uwagi, jak babcia wychowująca wnuczka po przed­wczesnej śmierci rodziców. Wreszcie pomyślała, że może za­cząć się modlić jak prorok Symeon. Pozwól mi odejść w po­koju. Jak Jezus, którego glos słysza­ła z Krzyża: „Wykonało się!”.

Chciała zjednoczyć się w doskonalszy sposób z Synem i prag­nienie tego paschalnego i wiecznego spotkania narastało w Niej w ciszy. Nie oczekiwała niczego więcej niż święci pa­triar­cho­wie – zjednoczenia z bliskimi. Ale Bóg przygotował dla niej za­powiedź tego, co przewidział dla nas dopiero na końcu czasów.

„Boże, Ty ustanowiłeś Rodzicielkę Twojego Syna na­szą Matką i Królową, spraw, abyśmy za jej wstawiennic­twem osiągnęli chwałę przygotowaną dla Twoich dzieci w królestwie niebieskim" [3].

Przez Chrystusa, Pana naszego

3. Przemożny ogrom Jego mocy

[Proszę w nich], aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głęb­szym poznaniu jego samego. [Niech da] wam światłe oczy serca tak, byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom jego mocy względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Co z mar­twych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich (Ef 1, 17-20).

Właśnie Maryja może prosić Ojca, by pozwolił Jej zro­zumieć rzeczy wielkie i niewyobrażalne, do których jeste­śmy powołani w Chrystusie, ponieważ doświadczyła ich ciałem i duszą oraz została ustanowiona Królową, jak Ko­ściół głosi:

„Dostojna Matka Boga «jednym i tym samym aktem Bożej woli», złączona odwiecznie w tajemniczy sposób z Jezusem Chrystusem, niepokalana w swym poczęciu, w Boskim swym macierzyństwie nienaruszona dziewica, wielkodusznie współdziałająca z Boskim Odkupicielem, który odniósł pełny triumf nad grzechem i jego następ­stwami, osiągnęła wreszcie to jak gdyby najwyższe uwień­czenie swoich przywilejów przez to, że zachowana została od skażenia grobowego i tak jak Syn Jej, zwyciężywszy śmierć, z ciałem i duszą wzięta została do niebieskiej chwały, gdzie ma jaśnieć jako Królowa po prawicy tego; Syna swojego, nieśmiertelnego Króla wieków” [4].

Ojcze, który wynosząc Matkę naszą Maryję do nieba. uczyniłeś Ją Królową świata i naszych dusz. udziel nam la­ski postępowania zawsze według Jej rad, co doprowadzi nas de Ciebie.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

4. Będziesz prześliczną koroną

Będziesz prześliczną koroną w rękach Pana, królewskim diade­mem w dłoni twego Boga. Nie będą więcej mówić o tobie «Porzuco­na», o krainie twe już nie powiedzą «Spustoszona». Raczej cię nazwą «Moje [w niej] upodobanie», a krainę twoją «Poślubiona». Al­bowiem spodobałaś się Pana i twoja kraina otrzyma męża. Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę, tak twój Budowniczy ciebie poślubi, i jak oblubieniec weseli się oblu­bienicy; tak Bóg twój tobą się rozra­duje (Iz 62, 3-5).

Maryja, nasza Matka, otwarła drogę dla swoich dzieci. Jest „Bramą niebieską”. Obietnice Pana, które spełniły się w Jej osobie aż do Ukoronowania napełniają nas nadzieją. Odnoszą się również do każdego z nas: Pan obiecuje nam, że jeśli nie oddalimy się od Niego, jeśli zawsze będziemy do Niego wracać, bodzie miał w nas upodobanie, będzie­my dla Niego radością i będzie miał w nas mieszkanie, przeniesie nas przez życie aż do ukoronowania w raju.

Boże, Ojcze wszechmogący który w Maryi Królowej dajesz nam niewyczerpane źródło pokoju i radości, spraw, abyśmy patrząc na Nią i wzywając ją, oddalali od naszej duszy wszelki smutek, w pragnieniu Twojej przyszłej chwały.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

5. Przemożne bogactwo jego łaski

A Bóg, będąc, bogaty w miłosierdzie, przez wielką swą miłość jaką nas umiłował, i to nas, umarłych na skutek występków, razem z Chrystusem przewrócił de życia. Łaską bowiem jesteście zbawieni. Razem też wskrzesił i razem posadził na wyżynach niebieskich – w Chrystusie Jezusie, aby w nadchodzących wiekach przemożne bogactwo lego łaski wykazać na przykładzie dobroci względem nas, w Chrystusie Jezusie (Ef 2. 4-7).

Maryja idzie do nieba za sprawą miłosierdzia Bożego, które chroni ją przed wszelkim grzechem, pierworodnym i oso­bis­tym, śmiertelnym i powszednim. Bóg koronuje ją za_, Jej w naj­wyższym stopniu hojną odpowiedź na je­go łaskę. My jesteśmy powołani do pójścia do nieba ze względu na otrzymane przebaczenie. Nieskończone mi­łosierdzie Boże, czujność oraz troska Maryi, Matki mi­łosierdzia, zaprasza nas do podążania za Nią drogą świę­tości.

Boże w Trójcy Jedyny, który w Twoim planie zbawie­nia z nieskończoną mądrością zapragnąłeś, abyśmy po­wstali do życia w łasce za macierzyńskim wstawiennic­twem Maryi, daj nam ze względu na Jej chwałę w niebie wytrwać w życiu chrześ­cijańs­kim i wydać owoce dobrych uczynków.

Przez Chrystusa, Pana naszego.

6. Błogosławiona jesteś, córko

Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, spomię­dzy wszystkich niewiast na ziemi, i niech będzie bło­gosławiony Pan Bóg, Stwórca nieba i ziemi (...). Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki w sercach ludzkich wspomi­nają­cych moc Boga. Niech to spra­wi tobie Bóg, abyś była wywyższona na wieki i ubogacona w dobra, bo nie szczędziłaś swego życia, gdy naród nasz był upokorzony, ale przeciwstawiłaś się naszej zagładzie, postępując prawą drogą przed Bogiem naszym (Jdt 13, 18-20).

Bóg sprawił, że życie Maryi zakończyło się szczęśliwie, wywyższył Ją na wieki, ponieważ myślała o zbawieniu ca­łego rodzaju ludzkiego i nie wahała się ofiarować całej swojej egzystencji. Bóg ukoronował ją na Królową i święci w niebie zanoszą jej hymny pochwalne.

Dziewico Matko, Córo swego Syna,
Korna, a w takiej u aniołów cenie,
Ostojo, w której pokój się poczyna;
Ty uzacniłaś ludzkie przyrodzenie,
Tak, że Stworzyciel, zszedłszy z majestatu,
Nie wzgardził wmieszać się między stworzenie.
W Twym łonie miłość zapłonęła światu,
A nią rozgrzany i wiecznym pokojem
Obronny wyrósł pąk cudnego kwiatu,
Tyś nam jest światła południowym zdrojem;
Ty śmiertelnikom na porze spiekoty
Jesteś nadziei żywiącym napojem.
Pani, tej jesteś mocy i szczodroty,
Ze kto chcąc Łaski do cię się ucieka,
Taki bez skrzydeł waży się na loty[5].

Przez Chrystusa, Pana naszego.

7. Dusza moja raduje się w Bogu moim

Ogromnie się weselę ,w Panu, dusza moja raduje się w Bogu mo­im, bo mnie przyodział w szaty zbawienia, okrył mnie płaszczem sprawiedliwości, jak oblubieńca, który wkłada zawój, jak oblubieni­cę stroją w swe klejnoty(Iz 61, 10).

Dzisiaj zabłysnął wielki znak na niebie:
Święta Niewiasta w słońce obleczona;
Gwiazdy ją wieńczą, księżyc jasno świeci
Pod Jej stopami.

Matko Dziewico, Rodzicielko Boga,
W Tobie zwycięża światło nad ciemnością;
W dniu tym wielbimy Twoje wyniesienie
Nad wszechświat cały.

Pierwsza po Synu weszłaś w bramy nieba
Z duszą i ciałem jaśniejącym łaską;
Odtąd się stałaś drogą najpewniejszą
Do domu Boga.

Synu Maryi, Bracie wszystkich ludzi,
Ty, coś zmartwychwstał w pełni człowieczeństwa,
Tobie i Ojcu, i Duchowi Prawdy
Niech będzie chwata. Aamen. [6]

[1] Katechizm Kościoła Katolickiego, 966

[2] Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae, 23.

[3] Modlitwa z jutrzni na święto Najświętszej Maryi Panny Królowej .

[4] Pius XII, Konstytucja Apostolska Munificentissimus Deus, AAS 42 (1950).

[5] Dante, Boska Komedia, Raj, XXXIII, 1-15 E. Porębowicz. Por Jan Paweł II, Rosarium Virginis Mariae, 16.

[6] Hymn z drugich nieszporów na uroczystość Wniebowstąpienia Najświętszej Maryi Panny.