Pismo święte mówi, że kiedy święty Piotr został przez Anioła uwolniony z więzienia, poszedł do domu Marii, matki Jana, zwanego Markiem, gdzie zebrało się wielu na modlitwie1. To pierwszy raz, kiedy w Piśmie Świętym wspomina się imię Marka. Potem jest napisane, że towarzyszył Pawłowi i Barnabie w jego pierwszej podróży apostolskiej2, że zostawił ich na Cyprze i dlatego święty Paweł nie pozwolił, aby Marek pojechał z nimi w drugą podróż3. Po latach Marek pojawia się znowu, tym razem jako wierny współpracownik świętego Piotra, który uważa go za ukochanego syna w wierze4. Sam święty Paweł w swoim drugim liście do Tymoteusza chwali skuteczność jego służby5.
Marek nie należał do grupy Apostołów, ale do pierwszych uczniów Chrystusa. Brał czynny udział w pracach apostolskich i powoli stał się jednym z najwierniejszych współpracowników świętego Piotra. Święty Hieronim przekazuje nam pewne dane, dzięki którym dowiadujemy się trochę jakie było jego życie: Marek, uczeń i tłumacz Piotra, na usilne prośby braci, którzy mieszkali w Rzymie, spisał swoją Ewangelię, opierając się na tym, co słyszał od nauczającego Piotra. Sam Piotr po wysłuchaniu jej wyraził aprobatę i swoim autorytetem dał do czytania Kościołowi.
Potem Marek wziął Ewangelię, którą napisał i pojechał do Egiptu. Nauczał Chrystusa po raz pierwszy w Aleksandrii i założył tam Kościół, wykazując tak głęboką doktrynę i prawość życia, że jego przykład pociągnął wielu, aby iść za Chrystusem6.
W postaci świętego Ewangelisty odkrywamy cechę, która charakteryzuje go jako skutecznego współpracownika i uległego ucznia Apostołów: umiał zrezygnować z własnych subiektywnych koncepcji, aby pod natchnieniem Ducha Świętego wiernie wykładać naukę świętego Piotra, ani odrobinę nie oddalając się od jego doktryny. W ten sposób był doskonale zjednoczony z widzialną Głową Kościoła.
Święty Marek umiał być na swoim miejscu i to jest stwierdzenie, które możemy zastosować do naszego życia. Był świadomy prymatu Piotra w Kościele i rozumiał, że jego misja przy nim polegała na wiernym przekazaniu nauk Księcia Apostołów, z uległością wobec Bożych natchnień. W ten sposób stworzył jedną z czterech Ewangelii, dzięki czemu zawsze będzie wspominany w Kościele. Boże, Ty powierzyłeś świętemu Markowi Ewangeliście misję głoszenia Dobrej Nowiny, spraw, abyśmy dobrze korzystali z jego nauki i wiernie naśladowali Chrystusa7.
I my pragniemy służyć Kościołowi, Papieżowi i wszystkim duszom, z radością i prostotą serca8, bez ostentacji, wiernie, nie oczekując zapłaty na ziemi. Tego uczy nas swoim życiem święty Marek Ewangelista. Być może nauczył się tego za młodu bezpośrednio od Pana Jezusa, który lubił spotykać się ze swoimi uczniami w Jerozolimie, w domu, należącym do matki Marka, jak to podaje stara kościelna tradycja. A może nauczyła go tego Najświętsza Maryja Panna, która po śmierci Jezusa schroniła się w tym domu wraz z pierwszymi uczniami, czekając na przyjście Ducha Świętego.
Do Maryi zwracamy się teraz, mówiąc, że chcemy służyć Kościołowi świętemu według ducha Dzieła, bezinteresownie, nie oczekując na ziemi żadnej zapłaty, jak ów osiołek, który posłużył Jej Synowi, aby w chwale wjechać do Jerozolimy.
José. A. Loarte
1 Dz 12,12.
2 Zob. Dz 13,5-13.
3 Zob. Dz 15,36-40.
4 Zob. Pierwsze czytanie (1P 5,13).
5 Zob. 2Tm 4,11.
6 Św. Hieronim, De scriptoribus ecclesiasticis.
7 Kolekta.
8 Modlitwa za wstawiennictwem św. Josemarii.