EWANGELIA WEDŁUG ŚW. ŁUKASZA:
„Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim : Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego”. (Łk 2, 22-24)
TEKSTY ŚW. JOSEMARÍI
Gdy nadchodzi czas oczyszczenia Matki według Prawa Mojżeszowego, Dzieciątko zostaje przyniesione do Jerozolimy, aby być przedstawione Panu (Łk 2, 22). Tym razem, mój mały przyjacielu, ty będziesz tym, kto poniesie klatkę z gołębiami. Popatrz, Ona - Niepokalana - podporządkowuje się prawu, jakby była osobą skalaną.
Czyż przykład ten nie stanowi dla ciebie, dzieciaku, pouczenia, że należy wypełniać święte Prawo Boże nie bacząc na własną ofiarę? Oczyścić się! My obaj z pewnością potrzebujemy oczyszczenia, pokuty, aby przez nią odnaleźć Miłość; Miłość, która niczym rozpalone żelazo zdoła wypalić wszelką nieczystość dusz naszych i będzie jak ogień zapalający Boży płomień w nędznej czeluści naszych serc.
Pewien sprawiedliwy i pobożny człowiek przyszedł do świątyni wiedziony natchnieniem Ducha Świętego - było mu objawione, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Chrystusa -, bierze On Mesjasza w swoje ramiona i mówi do Niego: Teraz, o Władco pozwól odejść słudze twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie (Łk. 2, 25-30). Różaniec Święty, 4
Wiara katolicka umiała rozpoznać w Maryi uprzywilejowany znak Bożej miłości: Bóg już teraz nazywa nas swoimi przyjaciółmi. Jego łaska działa w nas, odnawia nas po grzechu, aby między słabościami kogoś, kto jeszcze jest prochem i małością, uwidoczniła się w jakiś sposób twarz Chrystusa. Nie jesteśmy tylko rozbitkami, których Pan Bóg obiecał zbawić, ponieważ moc zbawcza już w nas działa. Nasze obcowanie z Bogiem nie jest podobne do jęku ślepca, który żyjąc w ciemnościach pożąda światła, lecz do syna, który wie, że jest kochany przez Ojca. To Chrystus przechodzi, 142, 3
Doświadczenie grzechu nie musi być przyczyną wątpienia w naszą misję. Chociaż jest prawdą, że nasze grzechy mogą nam utrudnić rozpoznanie Chrystusa. Dlatego powinniśmy się sprzeciwiać naszym słabościom i szukać oczyszczenia wiedząc, że Bóg nie obiecał nam całkowitego zwycięstwa nad złem w tym życiu, lecz prosi nas, abyśmy walczyli. Sufficit tibi gratia mea (2 Kor 12, 9), wystarczy ci mojej łaski, odpowiedział Bóg Pawłowi proszącemu o uwolnienie go z ościenia, który go poniżał. To Chrystus przechodzi, 114, 1
Maryjo, Matko nasza, „auxilium christianorum, refugium peccatorum”, wstawiaj się za nami do swego Syna, aby zesłał nam Ducha Świętego, który obudziłby w naszych sercach decyzję stanowczego i pewnego kroczenia po dobrej drodze i sprawił, by w naszej duszy, w jej głębi, rozdźwięczało się zawołanie, które napełniło spokojem męczennika z pierwszych wieków chrześcijaństwa: „veni ad Patrem”, chodź, wracaj do Ojca, który cię oczekuje. To Chrystus przechodzi, 66, 5
Powołanie chrześcijańskie jest powołaniem do poświęcenia, do skruchy i pokuty. Powinniśmy zadośćuczynić za nasze grzechy – przy iluż okazach odwróciliśmy się od Boga! – oraz za grzechy innych ludzi. Powinniśmy z bliska śledzić kroki Chrystusa i naśladować Go: nosimy stale w naszym ciele konanie Jezusa, ofiarę Chrystusa i Jego umartwienie Krzyżem, aby życie Jezusa stało się widoczne w naszym śmiertelnym ciele (2 Kor 4, 10). Nasza droga jest drogą poświecenia i właśnie na tej drodze spotkamy gaudium cum pace, radość i pokój. To Chrystus przechodzi, 9, 2
Strona pism założyciela Opus Dei
Rozważania na Święto Ofiarowania Pańskiego z "Rozmów z Bogiem" F. F. Carvajala: