Papież Franciszek, podczas licznych audiencji i w wielu swoich pismach, podzielił się z nami wieloma dobrymi pomysłami na temat tej małej, ale koniecznej cnoty.

• Cierpliwość polega na znoszeniu nieprzyjemnych rzeczy w życiu. Także próby; to umiejętność dialogu z ograniczeniami. (Audiencja 12 lutego 2018 r.)
• Rodzice muszą być cierpliwi. Często nie można zrobić nic innego, jak tylko czekać; modlić się i czekać cierpliwie, łagodnie, wielkodusznie i miłosiernie. (Audiencja 4 lutego 2015 r.)
• Również w najlepszych rodzinach trzeba się znosić, i potrzeba dużo cierpliwości, żeby się znosić! Lecz takie jest życie. Życia nie tworzy się w laboratorium, ale w rzeczywistości. (Audiencja 20 maja 2015 r.)
• Istoty ludzkie, choć różnią się od siebie, są stworzone, by żyć razem. W sporach miej cierpliwość; pewnego dnia odkryjesz, że w każdym człowieku jest fragment prawdy. (Audiencja 20 września 2017 r.)
• Chrześcijanin nie jest stworzony do nudy. Wie, że również w monotonii pewnych dni, podobnych do siebie, kryje się tajemnica łaski. (Audiencja 11 października 2017 r.)
• Wszyscy wiemy, że nie ma idealnej rodziny, doskonałego męża ani doskonałej żony. Oczywiście nie mówimy nawet o idealnej teściowej. (Spotkanie z parami 14 lutego 2014 r.)
• Cierpliwość umacnia się, gdy uznaję, że także druga osoba ma prawo do życia na tej ziemi wraz ze mną, taka, jaka jest. (Amoris laetitia, 92)
• Jeśli nie dbamy o cierpliwość, to zawsze będziemy mieli wymówki, aby reagować gniewem i w końcu staniemy się ludźmi, którzy nie potrafią żyć z innymi, typami aspołecznymi, niezdolnymi do opanowania impulsów, a rodzina stanie się polem bitwy. (Amoris laetitia, 92)
• Wystarczy mały gest, mała rzecz, i wraca zgoda w rodzinie. Wystarczy pieszczota, bez słów. Lecz niech nigdy dzień rodziny nie kończy się bez pogodzenia się. (Amoris laetitia, 104)
• Potrzeba czasu, dobrego czasu, który polega na cierpliwym i uważnym słuchaniu, aż druga osoba wyrazi wszystko, co potrzebowała wyrazić. (Amoris laetitia, 137)
• Musimy cierpliwie uczyć dzieci, aby traktowały siebie jak bracia. Taka praktyka, czasem męcząca, to prawdziwa szkoła życia społecznego. (Amoris laetitia, 195)
• Życie razem jest sztuką, piękną i fascynującą drogą cierpliwości, i ma zasady, które można streścić w trzech słowach: Mogę? Dziękuję. Przepraszam. (Spotkanie z parami 14 lutego 2014 r.).
• Dobrze nam jest myśleć, że mamy Ojca, który jest wobec nas cierpliwy. (Audiencja 12 lutego 2018 r.).