Opus Dei

Jezus, wzrastając i żyjąc jak jeden z nas, objawia nam, że ludzka egzystencja, codzienne, zwykłe ludzkie zajęcia mają Boski sens. Choćbyśmy rozważali już te prawdy wiele razy, zawsze powinno ogarniać nas zdumienie na myśl o trzydziestu latach spędzonych w ukryciu, stanowiących większą część pobytu Jezusa wśród Jego braci, ludzi.

Szukanie wstawiennictwa mężczyzn i kobiet, którzy zmarli w opinii świętości, jest znaną praktyką w Kościele Katolickim. Poniżej przedstawiamy łaski otrzymane za wstawiennictwem don Alvaro del Portillo.

To najmłodsza z uczelni, którym przysługuje zaszczytny tytuł Uniwersytetu Papieskiego. Gdy powstawała 15 lat temu nazywała się po prostu Centro Academico Romano, dziś nosi nazwę Papieskiego Uniwersytetu Świętego Krzyża i jest jedną z wielu wyższych uczelni na całym świecie, które powstały w wyniku inicjatywy wiernych Opus Dei.

Urodziła się w 1914 roku w Boca de Huergano (Hiszpania). Przy okazji pracy w Akademiku Moncloa poznała św. Josemarię i w 1946 roku poprosiła o przyjęcie do Opus Dei. Dora była z zawodu pomocą domową i wykonywała swoją pracę z miłości do Boga i do innych, kompetentnie oraz z duchem służby.

Scena tajemnicza, którą człowiek na próżno próbuje pojąć – Bóg, który poddaje się kuszeniu, który pozwala działać Złemu. Można ją jednak rozważać, prosząc Pana, aby pozwolił nam zrozumieć zawartą w niej naukę.

Zachęcające jest dla mnie rozważanie pewnego wydarzenia przedstawionego krok po kroku na kartach Ewangelii: powołania pierwszych Dwunastu. Będziemy rozmyślać nad nim powoli, prosząc tych świętych świadków Pana, abyśmy umieli pójść za Chrystusem tak jak oni.

‘Kardynał Camillo Ruini przewodniczył sesji otwarcia Tyrbunału Wikariatu Rzymskiego, które jest przystąpieniem do prac nad procesem kanonizacyjnym księdza Álavaro del Portillo, prałata Opus Dei (Madryt 1914 – Rzym 1994). Odbyło się to dzisiaj rano w Sali Pojednania Pałacu Laterańskiego.’

Nie ma dni złych czy nieodpowiednich: wszystkie są dobre, by służyć Bogu. Złymi stają się tylko wtedy, gdy człowiek je marnuje z braku wiary, z lenistwa, z niedbalstwa, tego co go odwodzi od pracy z Bogiem i dla Boga.