Opus Dei

Pośród tylu ludzi bez wiary, bez nadziei, pośród umysłów, które się miotają na granicy rozpaczy w poszukiwaniu jakiegoś uzasadnienia dla swego życia, ty znalazłeś cel: Jego! A to odkrycie będzie nieustannie wnosić w twoje życie nową radość, będzie cię przemieniać i ukazywać ci codziennie niezliczoną ilość pięknych rzeczy, których nie byłeś świadom, a które pokazują radosną obszerność tej szerokiej drogi wiodącej cię do Boga. (Bruzda, 83)

Nie przerażaj się ani nie upadaj na duchu, gdy odkrywasz swoje błędy... I to jakie błędy! – Walcz o ich wykorzenienie, a walcząc, bądź przekonany, że dobrze jest, iż odczuwasz wszystkie te słabości, bo w przeciwnym razie stałbyś się pyszny: a pycha oddala od Boga. (Kuźnia, 181)

Zniechęcenie jest wrogiem twojej wytrwałości. – Jeżeli nie będziesz walczyć ze zniechęceniem, najpierw popadniesz w pesymizm, a potem w letniość. – Bądź optymistą. (Droga, 988)

Chcę cię ostrzec przed trudnością, która może się pojawić: to pokusa zmęczenia, zniechęcenia. – Czyż nie masz jeszcze świeżo w pamięci tamtego życia – twojego życia – bez kierunku, bez celu, bez powabu, które światło Boże i twoje oddanie ukierunkowały i napełniły radością? – Nie bądź tak głupi, ażeby zamienić to obecne życie na tamto. (Kuźnia, 286)

Jaki jest sekret wytrwałości? To Miłość. – Zakochaj się, a już Go nie opuścisz. (Droga, 999)

Jeżeli – mając utkwiony wzrok w Bogu – będziesz umiał zachować pogodę ducha w obliczu wszelkich trosk, jeżeli nauczysz się zapominać o błahostkach, urazach i zazdrości, zaoszczędzisz sobie utraty wielu sił, których ci potrzeba do skutecznej pracy w służbie ludziom. (Bruzda, 856)

Proś Ojca, Syna i Ducha Świętego, i swoją Matkę, aby ci pomogli poznać siebie samego i zapłakać nad tym ogromem brudu, który przewalił się przez ciebie, pozostawiając, ach, tyle osadu...

Nieomylnymi znakami prawdziwego Krzyża Chrystusa są: pogoda, głębokie poczucie pokoju, miłość gotowa na każdą ofiarę, wielka skuteczność wypływająca z samego Boku Jezusa i zawsze – w oczywisty sposób – radość. Radość, która wyrasta ze świadomości, że ten, kto naprawdę się oddaje, stoi obok Krzyża, a zatem obok naszego Pana. (Kuźnia, 772)

Oby nikt nie wyczytał na twojej twarzy smutku ani bólu, kiedy pośród świata rozsiewasz woń swojej ofiary: dzieci Boże powinny zawsze być siewcami pokoju i radości. (Bruzda, 59)

Cierpisz! – Posłuchaj więc: „On” nie ma Serca mniejszego niż nasze. – Cierpisz? Tak trzeba! (Droga, 230)