Tekst i komentarz do Ewangelii dnia: Rozważania na każdy dzień by modlić się Słowem Bożym.
Komentarz do Ewangelii z poniedziałku 4 tygodnia okresu zwykłego. „Wracaj do domu, do swoich, i opowiedz im wszystko, co Pan ci uczynił i jak ulitował się nad tobą”. Bez Bożej pomocy jesteśmy bardzo słabi i łatwo ulegamy złu. Ale z Jego łaską wszystko jest możliwe, do tego stopnia, że nawet osoba, która wydaje się najmniej odpowiednia, może być powołana do bycia apostołem.
Ewangelia z czwartku 1 tygodnia okresu zwykłego wraz z komentarzem. „Przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go”. Kiedy klękamy uznajemy prawdę o tym, że potrzebujemy pomocy i przyjmujemy w naszym sercu wspaniałe życie Boże.
Nadszedł Adwent. Jakiż to dobry moment, aby odnowić pragnienie, tęsknotę, szczere oczekiwanie na przyjście Chrystusa! Na jego przyjście do twojej duszy codziennie w Eucharystii! - Ecce veniet! - lada moment nadejdzie! - dodaje nam otuchy Kościół.
Idź naprzód, radośnie, z wysiłkiem, nawet będąc taką małością, niczym! Kiedy będziesz z Nim, nikt na świecie cię nie zatrzyma. Pomyśl też, że wszystko jest dobre dla tych, którzy miłują Boga: na tej ziemi ze wszystkim można sobie poradzić prócz śmierci, a dla nas śmierć jest Życiem.
Ludzie kłamią, kiedy w sprawach doczesnych mówią “na zawsze”. Prawdziwe jest jedynie, w pełnym znaczeniu, owe “na zawsze” w wieczności. - I w ten sposób powinieneś żyć ty, z wiarą, która pozwoli ci odczuwać smak miodu i słodycze Nieba na myśl o tej wieczności, która prawdziwie jest na zawsze!
Świętymi są ci, którzy walczą do końca swojego życia: ci, którzy potrafią podnieść się po każdym potknięciu, po każdym upadku, by odważnie iść dalej drogą, z pokorą, miłością, nadzieją. (Kuźnia, 186)
„To czas nadziei i żyję tym skarbem. Nie są to puste słowa, Ojcze – powiadasz do mnie – to rzeczywistość”. A zatem... cały świat, wszystkie wartości ludzkie, które pociągają cię z niezwykłą siłą – przyjaźń, sztukę, naukę, filozofię, teologię, sport, przyrodę, kulturę, dusze... – wszystko to złóż w nadziei: w nadziei Chrystusowej. (Bruzda, 293)
Niepokoisz się. – Posłuchaj! Niezależnie od tego, co dzieje się w twoim życiu wewnętrznym i w świecie, który cię otacza, nigdy nie zapominaj, że znaczenie wydarzeń i osób jest bardzo względne. – Uspokój się: pozwól, by upłynął jakiś czas, a potem, patrząc na sprawy i ludzi z daleka, bez emocji, nabierzesz dystansu, umieścisz każdą rzecz na swoim miejscu, ocenisz jej prawdziwe rozmiary. Postępując w ten sposób, będziesz działać sprawiedliwiej i zaoszczędzisz sobie wielu niepokojów. (Droga, 702)
Radość chrześcijańska nie jest czymś fizjologicznym: ma fundament nadprzyrodzony i jest niezależna od chorób czy przeciwności. – Radość nie jest wesołością dzwoneczków czy zabawy ludowej. Prawdziwa radość jest czymś głębszym: pozwala nam zachować pogodę ducha, napełnia nas zadowoleniem, choć czasami twarz pozostaje surowa. (Kuźnia, 520)
Jeżeli upadłeś, podnieś się z większą nadzieją... Jedynie miłość własna nie rozumie, że błąd – kiedy się go poprawia – pomaga poznać samego siebie i upokorzyć się. (Bruzda, 724)
Może w życiu ludzkim nie ma nic bardziej tragicznego od rozczarowań spowodowanych przez deprawację lub sfałszowanie nadziei, kiedy pokłada się ją w czym innym niż w Miłości, która nasyca nie powodując przesytu. (Przyjaciele Boga, 208)