Opus Dei

Raquel Escudier pochodzi z San Fernando (Cádiz), jest mężatką i matką dwojga dzieci. Jej życie zmieniło się radykalnie w dniu, gdy lama, duchowy nauczyciel buddyzmu, powiedział jej, że musi codziennie chodzić na Mszę.

Nadszedł Adwent. Jakiż to dobry moment, aby odnowić pragnienie, tęsknotę, szczere oczekiwanie na przyjście Chrystusa! Na jego przyjście do twojej duszy codziennie w Eucharystii! - Ecce veniet! - lada moment nadejdzie! - dodaje nam otuchy Kościół.

Idź naprzód, radośnie, z wysiłkiem, nawet będąc taką małością, niczym! Kiedy będziesz z Nim, nikt na świecie cię nie zatrzyma. Pomyśl też, że wszystko jest dobre dla tych, którzy miłują Boga: na tej ziemi ze wszystkim można sobie poradzić prócz śmierci, a dla nas śmierć jest Życiem.

Ludzie kłamią, kiedy w sprawach doczesnych mówią “na zawsze”. Prawdziwe jest jedynie, w pełnym znaczeniu, owe “na zawsze” w wieczności. - I w ten sposób powinieneś żyć ty, z wiarą, która pozwoli ci odczuwać smak miodu i słodycze Nieba na myśl o tej wieczności, która prawdziwie jest na zawsze!

Świętymi są ci, którzy walczą do końca swojego życia: ci, którzy potrafią podnieść się po każdym potknięciu, po każdym upadku, by odważnie iść dalej drogą, z pokorą, miłością, nadzieją. (Kuźnia, 186)

„To czas nadziei i żyję tym skarbem. Nie są to puste słowa, Ojcze – powiadasz do mnie – to rzeczywistość”. A zatem... cały świat, wszystkie wartości ludzkie, które pociągają cię z niezwykłą siłą – przyjaźń, sztukę, naukę, filozofię, teologię, sport, przyrodę, kulturę, dusze... – wszystko to złóż w nadziei: w nadziei Chrystusowej. (Bruzda, 293)

Niepokoisz się. – Posłuchaj! Niezależnie od tego, co dzieje się w twoim życiu wewnętrznym i w świecie, który cię otacza, nigdy nie zapominaj, że znaczenie wydarzeń i osób jest bardzo względne. – Uspokój się: pozwól, by upłynął jakiś czas, a potem, patrząc na sprawy i ludzi z daleka, bez emocji, nabierzesz dystansu, umieścisz każdą rzecz na swoim miejscu, ocenisz jej prawdziwe rozmiary. Postępując w ten sposób, będziesz działać sprawiedliwiej i zaoszczędzisz sobie wielu niepokojów. (Droga, 702)

Radość chrześcijańska nie jest czymś fizjologicznym: ma fundament nadprzyrodzony i jest niezależna od chorób czy przeciwności. – Radość nie jest wesołością dzwoneczków czy zabawy ludowej. Prawdziwa radość jest czymś głębszym: pozwala nam zachować pogodę ducha, napełnia nas zadowoleniem, choć czasami twarz pozostaje surowa. (Kuźnia, 520)

Jeżeli upadłeś, podnieś się z większą nadzieją... Jedynie miłość własna nie rozumie, że błąd – kiedy się go poprawia – pomaga poznać samego siebie i upokorzyć się. (Bruzda, 724)

Może w życiu ludzkim nie ma nic bardziej tragicznego od rozczarowań spowodowanych przez deprawację lub sfałszowanie nadziei, kiedy pokłada się ją w czym innym niż w Miłości, która nasyca nie powodując przesytu. (Przyjaciele Boga, 208)