Opus Dei

Jakie są prawdziwe motywy pobudzające chrześcijan do działania? Czego szukamy, kiedy mówimy, że chcemy być lepsi? Walka powinna być jednak skoncentrowana na Bogu, a nie na nas samych.

Nowa książka elektroniczna, która gromadzi kilka tekstów opublikowanych na naszej stronie internetowej. Myślą przewodnią jest uznanie Jezusa za źródło radości, która napełnia nadzieją. W ten sposób formacja chrześcijańska, modlitwa czy walka duchowa nabierają nowego wymiaru.

Streszczenie Prawa jako „miłości do Boga ponad wszystko i do bliźniego jak siebie samego” to nie jakiś nakaz. Nie można żądać miłości i Bóg jedynie zaprasza nas do uczestnictwa w niej po okazaniu człowiekowi swojej nieskończonej miłości i troski.

Siłę napędową apostolstwa stanowi miłość, która jest darem Bożym: „w dziecku Bożym przyjaźń i miłość stanowią jedno: Boskie światło, które daje ciepło” (Kuźnia, 565). Kościół wzrasta dzięki miłości swoich wiernych, a dopiero potem pojawia się Jego struktura i organizacja, jako owoc tej miłości i aby służyć Kościołowi.

Wezwanie Pana, aby być doskonałym «jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski» (Mt 5, 48) oznacza wezwanie do życia jak dzieci Boże, świadome wartości, jaką mamy w Jego oczach, w oparciu o nadzieję i radość, która rodzi się z tego, że czujemy się dziećmi tak dobrego Ojca.

Żyć z poczuciem misji oznacza czuć się posłanym przez Pana do tego, by nieść Jego miłość ludziom wokół nas. A to zakłada decydowanie w każdym momencie – pod wpływem Ducha Świętego – jak postąpić, aby nasze działanie było zgodne z tą misją, która nadaje sens i cel naszej ziemskiej wędrówce.

Dobrowolne czyny przyczyniają się do wytworzenia afektywnej współmierności z dobrem, ku któremu porusza się wola. Do tego fundamentalne okazuje się pragnienie prawdziwego dobra i uwzględnianie czasu. W ten sposób w pełni żyje się rzeczywistością, która pozwala nam odkryć niezmierzoną panoramę świata wewnętrznego.

Niektórzy ludzie, myśląc o formacji, mają skłonność do traktowania jej jako pewnej wiedzy. Takie podejście jest jednak niewystarczające: zrozumienie integralności osoby wymaga myślenia o formacji jako o sposobie bycia. Chodzi o cel o wiele wyższy — o zanurzenie się w tajemnicy Chrystusa i przyzwolenie, żeby łaska przeobrażała nas stopniowo, aby upodobnić nas do Niego.

Wejść na drogę kontemplacji oznacza pozwolić działać Duchowi Świętemu, aby sprawił, że wszystkie dziedziny naszego życia staną się odbiciem Chrystusowego oblicza.

Dać się dotknąć Bożej Miłości, dać się oglądać Chrystusowi: nadzieja daje nam perspektywę, ponieważ bazuje na tym, co Bóg chce w nas zdziałać.