Ewangelia (Mt 9, 18-26)

Gdy Jezus mówił do uczniów, oto przyszedł do Niego pewien zwierzchnik synagogi i oddając Mu pokłon, prosił:
«Panie, moja córka dopiero co skonała, lecz przyjdź i połóż na nią rękę, a żyć będzie». Jezus wstał i wraz z uczniami poszedł za nim.

Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Mówiła bowiem sobie: «Żebym choć dotknęła Jego płaszcza, a będę zdrowa».
Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: «Ufaj, córko! Twoja wiara cię ocaliła». I od tej chwili kobieta była zdrowa.

Gdy Jezus przyszedł do domu zwierzchnika i zobaczył fletnistów oraz tłum zgiełkliwy, rzekł: «Odsuńcie się, bo dziewczynka nie umarła, tylko śpi». A oni wyśmiewali Go.

Skoro jednak usunięto tłum, wszedł i ujął ją za rękę, a dziewczynka wstała. Wieść o tym rozeszła się po całej tamtejszej okolicy.

Komentarz

Jezus jest bardzo szczęśliwy, a nawet podziwia z radością tych, którzy podążają za Nim z wiarą, z pewnością właściwą tym, którzy wiedzą, że mają do czynienia z Bogiem, kiedy zwracają się do Mistrza z Galilei; którzy potrafią rozpoznać to, co boskie, nawet jeśli wydaje się to tak przystępne i bliskie.

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia nam dwie takie osoby, mężczyznę i kobietę, którzy są dla nas wzorem wiary i zaufania Jezusowi. Tak wielka jest ich wiara w Mistrza, że ufają, iż sama Jego obecność i dotknięcie Jego ręki przywróci do życia zmarłą ukochaną osobę; albo ślepo wierzą, że samo dotknięcie rąbka Jego płaszcza uleczy ich z długiej i uporczywej choroby, tylko dlatego, że ten płaszcz należy do Jezusa.

Te dwie postaci nie zważają na otaczające je środowisko, aby wyrazić swoje skromne błaganie i pragnienie. Nawet wtedy, gdy wszyscy wokół utrudniają im osiągnięcie celu, jak ludzie, którzy tłoczą się wokół Pana i utrudniają Mu dotarcie do krwawiącej kobiety; albo żałobnicy i pogrążeni w smutku krewni, którzy opłakują smutną śmierć dziewczynki i wyśmiewają złudne pragnienie ojca oraz słowa Jezusa.

Dzisiaj możemy odnowić naszą wiarę w działanie Jezusa, które dokonuje się przede wszystkim poprzez sakramenty: spowiedź, komunię. Jeśli muśnięcie rąbka Jego płaszcza leczy straszliwe choroby, jeśli sam dotyk Jego ręki przywraca zmarłych do życia, to czegóż nie mógłby uczynić, gdy przebacza nam w spowiedzi przez słowa kapłana, albo gdy przyjmujemy Go w Komunii! Jezus także może powiedzieć do nas: „Twoja wiara cię ocaliła”.