Opus Dei

Dobrowolne czyny przyczyniają się do wytworzenia afektywnej współmierności z dobrem, ku któremu porusza się wola. Do tego fundamentalne okazuje się pragnienie prawdziwego dobra i uwzględnianie czasu. W ten sposób w pełni żyje się rzeczywistością, która pozwala nam odkryć niezmierzoną panoramę świata wewnętrznego.

Niektórzy ludzie, myśląc o formacji, mają skłonność do traktowania jej jako pewnej wiedzy. Takie podejście jest jednak niewystarczające: zrozumienie integralności osoby wymaga myślenia o formacji jako o sposobie bycia. Chodzi o cel o wiele wyższy — o zanurzenie się w tajemnicy Chrystusa i przyzwolenie, żeby łaska przeobrażała nas stopniowo, aby upodobnić nas do Niego.

"Moje małżeństwo i doświadczenie bycia ojcem wzmocniło mnie i sprawiło, że jestem lepszy w pracy zawodowej. Znam zbyt wiele osób definiujących siebie poprzez swoje "kariery". Też taki byłem..." - Daniel Plazek, inżynier sprzedaży z Pittsburga i ojciec 7 dzieci.

Chrześcijanie zabrali martwe ciało Piotra i pochowali je na zboczu wzgórza Watykańskiego. Grób był skromny, ziemny, jednak od samego początku zamienił się w cel częstych wizyt chrześcijan rzymskich. Łatwo wyobrazić sobie wzruszenie, jakie odczuwali, wspominając owocne apostolstwo Piotra w Rzymie.

„W jaki sposób odkrywa się u siebie samego i proponuje komuś innemu szczególne powołanie?” W ramach przygotowania do Synodu Biskupów rozpoczynamy drugi cykl tekstów o powołaniu.

"Na mocy Chrztu świętego jesteśmy powiernikami słowa Chrystusa, który uśmierza, rozpłomienia i napełnia pokojem zranione sumienia".

Artykuł opublikowany kilka lat temu w L’Osservatore Romano na temat przekazywania orędzia chrześcijańskiego nie stracił na aktualności.

Wśród ruin Forum Romanum, łatwo przychodzi do głowy porównanie, tyle razy używane przez św. Josemaríę, by w paru słowach opisać Opus Dei: najłatwiejszym sposobem zrozumienia Opus Dei jest wspomnienie pierwszych chrześcijan.

"Czczę z całych moich sił Rzym Piotra i Pawła, skąpany w krwi męczenników, ośrodek, z którego wyszło tylu, by szerzyć w całym świecie zbawienne słowo Chrystusa".

25 czerwca 1946 roku św. Josemaría stanął po raz pierwszy na Placu Świętego Piotra, za chwilę miało spełnić się jedno z jego życiowych marzeń: móc modlić się przy grobie św. Piotra.