Opus Dei

Msza Święta uobecnia we współczesnej celebracji liturgicznej Kościoła jedyną ofiarę naszego odkupienia. Jest ofiarą prawdziwą i /wyjątkową przez swój bezpośredni związek – ze względu na jej bezpośrednią relację sakramentalnej tożsamości – z jedyną, doskonałą i ostateczną Ofiarą Krzyża. Wierni mogą i powinni uczestniczyć w składaniu ofiary eucharystycznej. Pragnienie przyjęcia Komunii Świętej powinno być stale obecne w każdym chrześcijaninie. To, co pokarm wytwarza w ciele dla dobra kondycji fizycznej, Euch

Bóg objawiał się człowiekowi stopniowo, a kulminacją Jego objawienia było Wcielenie. Chrystus ustanowił Kościół, który zachowuje żywą pamięć o Nim i przedstawia Go jako Tego, który żył na tym świecie, zmartwychwstał i pozostaje wśród nas na wieki. Misję tę wypełnia, strzegąc słowa Bożego, zawartego w Piśmie Świętym, przekazując Tradycję i nauczając, oświecony przez Ducha Świętego, jak żyć jako chrześcijanin w każdej epoce (Magisterium).

Życie chrześcijańskie stara się uporządkować dobra tego świata ku Bogu i miłości braterskiej. Ważne jest zarówno umiarkowanie w ich używaniu i posiadaniu, jak i sprawiedliwość, która zabezpiecza prawa bliźniego. Do tych dwóch cnót należy dodać solidarność. Ósme przykazanie zabrania przeinaczania prawdy w relacjach z bliźnimi. Chrześcijanie mają obowiązek dawać świadectwo o Prawdzie, którą jest Chrystus i uznawać Go przed ludźmi.

Pokuta jest szczególnym sakramentem uzdrowienia i zbawienia. Sposób, w jaki szafarze Chrystusa i Kościoła wykonywali władzę odpuszczania grzechów, był bardzo zróżnicowany, choć zachowana została zasadnicza struktura, obejmująca dwa równie istotne elementy: czyny człowieka nawróconego pod działaniem Ducha Świętego i działanie Boga poprzez posługę Kościoła. Namaszczenie chorych to pomoc dla osób, których życie jest zagrożone przez ciężką chorobę.

Stworzenie jest zarówno tajemnicą wiary, jak i prawdą dostępną dla rozumu. Bóg stworzył wszystko „nie po to, by powiększyć swoją chwałę, ale by ją ukazać i udzielić jej". Poznanie i podziwianie Bożej mocy, mądrości i miłości prowadzi człowieka do postawy czci, adoracji i pokory, do życia w obecności Boga, ze świadomością, że jest dzieckiem Bożym.

Rozważania na poniedziałek 3 tygodnia Adwentu. Proponowane tematy to: rozważanie Pisma Świętego; światło na naszej drodze; miłość do prawdy jako cecha uczniów Chrystusa.

Instytucja małżeństwa jest przejawem mądrości Bożej. Małżeństwo ma na celu realizację planu Bożej miłości wobec ludzkości. Rodzi się ono z osobistej i nieodwołalnej zgody małżonków. Istotnymi przymiotami małżeństwa są jedność i nierozerwalność. Jest ono nakierowana na prokreację i wychowanie potomstwa: dzieci są najdoskonalszym darem małżeństwa. Przez sakrament święceń przyznaje się udział w kapłaństwie Chrystusa według sposobu przekazanego przez sukcesję apostolską.

Dziewiąte i dziesiąte przykazanie odnosi się do wewnętrznych aktów odpowiadających grzechom przeciwko szóstemu i siódmemu przykazaniu. Grzechy wewnętrzne mogą wykrzywiać sumienie. Walka z grzechami wewnętrznymi jest częścią chrześcijańskiego dążenia do kochania całym sercem, całym umysłem i ze wszystkich sił. Czystość serca oznacza posiadanie świętego sposobu odczuwania.

To normalne, że zastanawiamy się nad prawdopodobieństwem i skutecznością boskich interwencji w naszym świecie. Codzienna akceptacja opatrzności jest aktem teologicznej nadziei, która nie wyklucza odpowiedzialnego korzystania z wolności, będącej częścią Bożego planu. Opatrzność prowadzi chrześcijanina do postawy synowskiego zaufania Bogu we wszystkich okolicznościach.

Rozważanie na wtorek trzeciego tygodnia Adwentu. Proponowane tematy to: Pokora i pycha; Miłość przejawia się w konkretnych działaniach; Przypowieść o dwóch synach.