Kiedy Horten, jak wszyscy ją znają, przybyła wiele lat temu do tej dzielnicy, jej ulice należały do najniebezpieczniejszych w mieście. Ale nie wzbraniała się. Pracowała w szkole publicznej położonej na obrzeżach pobliskiego miasta wśród licznej populacji cygańskiej. Panowały tam bardzo złe warunki sanitarne. "Spędziłam całe życie, pracując w środowiskach marginalizowanych”. Obcowanie z cygańskimi dziećmi i rodzinami uświadomiło jej, że stereotypy są często niesprawiedliwe i że Cyganie reprezentują wartości, których wszyscy możemy się uczyć.
OBCUJĄC Z ROMSKIMI DZIEĆMI
I RODZINAMI ZDAŁA SOBIE SPRAWĘ, ŻE STEREOTYPY
SĄ NIESPRAWIEDLIWE.
"Każdy ma jakąś wartość, której może nas nauczyć, punkty widzenia, które wzbogacają naszą perspektywę". Horten podziwia u wielu swoich klientów uznanie i troskę o rodzinę, szacunek dla osób starszych i sposób, w jaki opiekują się starszymi i chorymi oraz wdzięczność, gdy dostrzegają szczerą chęć pomocy.
Horten jest żoną, matką i supernumerariuszką Opus Dei. Uczyła się w Guadalaviar, szkole, która jest dziełem korporacyjnym Opus Dei, i chociaż kiedy ją opuszczała, patrzyła na to, czego się nauczyła, z chłodem nastolatki, wszystko się zmieniło, kiedy wyszła za mąż, urodziła dwie córki i pomyślała o tym, gdzie będą się uczyć: "Chcę, aby moje córki były szczęśliwe i żeby były chrześcijankami" - pomyślała. I bez wahania zabrała je do Guadalaviar, z pewną niechęcią ze strony męża, który jest teraz głównym obrońcą szkoły.
Zastanawiając się nad wpływem Opus Dei na swoją pracę, Horten mówi, że duch Dzieła daje jej wewnętrzny spokój i dobry humor, czyli coś, czego często potrzebowała, by poradzić sobie z problematycznymi, a nawet fizycznie niebezpiecznymi sytuacjami. "Tu wchodzisz smutny, a wychodzisz szczęśliwy" - powiedział jej cygański klient.
Pomaga jej to również okazać solidarność z bezbronnymi i docenić znaczenie roztropności w wydatkach, w obliczu tak wielu ludzi, którym brakuje wszystkiego. "Kiedy jesteśmy hojni dla tych, którzy nas potrzebują, wygrywamy". Św. Josemaría nauczył mnie, że można żyć, mając mniej, iść przez życie "trzeźwo i z umiarem".
DUCH TEJ PRACY DAJE JEJ WEWNĘTRZNY SPOKÓJ I DOBRY HUMOR, CZEGO CZĘSTO POTRZEBOWAŁA, ABY STAWIĆ CZOŁA TRUDNYM SYTUACJOM.
Dzięki temu, co otrzymała i dzięki swojej pracy Horten wzmocniła również swoje naturalny szacunek dla różnorodności. Lubi zadawać się z ludźmi, którzy myślą inaczej, bo "zadawanie się tylko z tymi, którzy myślą tak samo jak ty, jest bardzo nudne (...) każdy ma dużą swobodę myślenia, jak chce: miłość i przyjaźń są ponad wszystko".
Jeszcze do niedawna w okolicy jej apteki szerzyła się przestępczość. Obecnie sytuacja się poprawia dzięki pracy wielu osób: "Z tego, co zaobserwowałam, najbardziej konsekwentne są osoby związane z Kościołem katolickim: księża, zakonnice, wolontariusze z instytucji katolickich. Oraz ludzie, którzy zgodnie ze swoją profesją starają się przyczynić do poprawy świata.