Kochani! Niech Jezus zachowa moje córki i moich synów!

W tym miesiącu, zgodnie z tradycją Kościoła, w naszej modlitwie szczególnie pamiętamy o zmarłych. To oczywiście skłania nas również do rozważania rzeczywistości życia po śmierci. Aspekty i niuanse, które to rozważanie podsuwa każdej osobie, mogą być różne, w zależności od czasów i osobistych okoliczności.

W każdym razie często odnawiajmy naszą wiarę i nadzieję na chwałę, do której wzywa nas nasz Pan i daje nam środki do jej osiągnięcia. Wielu z was pamięta słowa świętego Josemarii: „Zastanówmy się, jakie będzie niebo. «Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują» (1 Kor 2, 9). Czy możecie sobie wyobrazić, jak to będzie przybyć tam, spotkać Boga i zobaczyć to piękno, tę miłość, która rozlewa się w naszych sercach, która zaspokaja bez uczucia sytości? (Instrukcja, maj 1935 r., 14 września 1950 r., przypis 127). A przy innej okazji dodał: „Wiele razy dziennie zadaję sobie pytanie: jak to będzie, gdy całe piękno, cała dobroć, cały nieskończony cud Boga zostanie przelany do tego biednego glinianego naczynia, którym jestem ja, którym jesteśmy my wszyscy? I wtedy będę mógł zrozumieć to, co powiedział Apostoł: «Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało...». Warto, moje dzieci, naprawdę warto” (Notatki z rodzinnego spotkania, 22 października 1960 r.).

Jakże dobrze jest krzewić nadzieję na Niebo! Możemy nawet odczuwać to, co napisał święty Paweł: «Dla mnie żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk» (Flp 1, 21), co nie wyklucza pragnienia przeżycia wielu lat na tym świecie, aby służyć Bogu i innym (por. tamże, 22-24).

Prośmy Pana, aby pomnożył naszą nadzieję na życie wieczne, aby prowadził nas tak, byśmy «zawsze oczekiwali tego ostatecznego spotkania; zawsze myśleli, że Pan jest blisko nas, że śmierć nigdy, przenigdy nie odniesie zwycięstwa!" (Franciszek, Audiencja, 8 maja 2024 r.). Ta pewność, że Bóg czeka na nas w niebie i towarzyszy nam w każdym czasie, podtrzymuje naszą ziemską wędrówkę, nawet pośród trudności: «Bóg, [dawca] nadziei, niech wam udzieli pełni radości i pokoju w wierze, abyście przez moc Ducha Świętego byli bogaci w nadzieję» (Rz 15, 13).

Módlmy się nadal za prace, które są już bardzo zaawansowane, nad dostosowaniem Statutów. Polećmy także Panu dwudziestu nowych diakonów, którzy zostaną wyświęceni 23 listopada.

Bardzo dziękuję za życzenia z okazji moich ostatnich urodzin. Ponieważ otrzymałem ich tak wiele, nie jest możliwe, abym odpowiedział na każde z nich, jak to czyniłem przy innych okazjach (rocznice, specjalne święta itp.). Bądźcie pewni, że zawsze odpowiadam moją modlitwą, gdy czytam wasze listy i wiadomości.

Z całego serca wam błogosławię

Wasz Ojciec

Rzym, 8 listopada 2024 r.