Inmaculada Alva jest doktorem historii i teologii oraz pracownikiem naukowym w Centrum Dokumentacji i Badań Josemaríi Escrivy de Balaguer na Uniwersytecie Nawarry. Część jej badań koncentruje się na początkach działalności kobiet w Opus Dei: pierwszych powołaniach, inicjatywach apostolskich, które wprowadziły w życie i rozprzestrzenieniu się Dzieła w wielu krajach. Z okazji 90. rocznicy dnia 14 lutego 1930 roku prześledzimy razem z nią pojawienie się wśród kobiet tej "historii miłosierdzia Bożego wobec ludzi", tak jak zdefiniował Opus Dei św. Josemaría.
14 lutego 1930 roku
Św. Josemaría rozpoczął szerzenie przesłania o świętości pośród świata, odkąd zobaczył Dzieło 2 października 1928 roku, choć na początku nie sądził, że będą w tej instytucji kobiety. 14 lutego 1930 roku podczas odprawiania Mszy świętej, w chwili Komunii, nabrał pewności za pośrednictwem Bożym, że w Opus Dei powinny być także kobiety, ponieważ bez nich wiele zawodowych, życiowych i społecznych rzeczywistości pozostawałoby niepełnych. Po latach św. Josemaría potwierdził, że gdyby w Opus Dei nie było kobiet, Dzieło byłoby niepełne.
Przełamując bariery
Od lutego 1930 roku Założyciel zaczął opowiadać o przesłaniu Dzieła kobietom, których był kierownikiem duchowym. Okoliczności historyczne nie wydawały się temu sprzyjać, ponieważ w tamtych czasach w Hiszpanii było niewiele kobiet, które studiowało na wyższych uczelniach lub pracowało zawodowo. Pierwsze członkinie, z różnych powodów, nie wytrwały po wojnie domowej w swoim powołaniu, dlatego św. Josemaría przy jakiejś okazji stwierdził ze swoim charakterystycznym poczuciem humoru, że jego córki "wyszły mu" dopiero w "drugiej i trzeciej godzinie".
Pierwsze powołania
Historia pierwszych kobiet z Dzieła jest bardzo interesująca, przede wszystkim, jeśli się weźmie pod uwagę czasy, w których zdecydowały się podążać tą drogą. Były to lata 40. XX wieku, po wojnie domowej, kiedy kobiety miały bardzo mało możliwości działania w społeczeństwie. Wśród nich wyróżniała się Nisa González Guzmán, pochodząca z Leonu trzydziestotrzylatka, która poprosiła o przyjęcie do Działa w 1941 roku. Kolejną z pierwszych, na których mógł bardzo polegać, była Encarnita Ortega, młoda, pełna optymizmu i entuzjastycznie nastawiona do życia kobieta.
Jak dziewczęta poznały św. Josemaríę?
Nisa González Guzmán, Encarnita Ortega, Enrica Botella i te, które podążyły ich śladami, pochodziły z różnych miejsc Hiszpanii. Wiele z nich poznało św. Josemaríę poprzez uczestnictwo w rekolekcjach wygłaszanych przez Założyciela. Inne nawiązały kontakt dzięki bratu lub kierownikowi duchowemu, który opowiedział im o Dziele.
Historia Loli
Lola Fisac – uważana za pierwszą numerarię Opus Dei – poprosiła o przyjęcie w 1937 roku podczas hiszpańskiej wojny domowej, w okolicznościach całkowicie wyjątkowych. Poznała św. Josemaríę poprzez listy, które ten wysyłał do swojego brata za pośrednictwem Loli. W jednym z nich kapłan zapytał ją, czy także chciałaby stać się częścią nadprzyrodzonej rodziny. Odpowiedź Loli była twierdząca i od tej pory zaczęła żyć zgodnie z duchem Dzieła.
Jorge Manrique, pierwszy ośrodek
W 1942 roku otworzyły pierwszy ośrodek na ulicy Jorge Manrique w Madrycie. Tam rozpoczęła się działalność formacyjna skierowana do studentek. Od 1944 roku przybyło nowych powołań, kobiet, które poznały Dzieło dzięki rekolekcjom organizowanym na Jorge Manrique i głoszonym przez św. Josemaríę. Niektórymi z tych, które dołączyły do Opus Dei począwszy od tej daty były: Guadalupe Ortiz de Landázuri, Victoria López-Amo, Marichu Arellano, Sabina Alandes, Josefina de Miguel, Enrica Botella, Mari Tere Echeverría i Carmen Gutiérrez Ríos. Zwraca uwagę szybkość i wielkoduszność, z jaką zdecydowały się przyjąć swoje powołanie.
Ekspansja apostolska
To te kobiety razem z pierwszymi numerariami pomocniczymi, które poprosiły o przyjęcie w 1946 roku, odegrały główną rolę w rozprzestrzenianiu Dzieła w Hiszpanii i na świecie. Ta niewielka grupa, która w 1942 roku nie osiągnęła nawet liczby dziesięciu, od 1947 roku zbliżyła się do 80-90. Wkrótce zaczęły się podróże do różnych miast na Półwyspie Iberyjskim, otworzono domy w Bilbao, Walencji, Valladolid, Saragossie, Barcelonie, Granadzie, Kordobie, Santiago de Compostela … W 1946 roku niektóre kobiety przeprowadziły się do Rzymu, a od 1950 roku do Ameryki, zaś w kolejnych latach do kilku krajów Europy. Te pierwsze kobiety poznały ducha Opus Dei od samego Założyciela i dlatego były dobrze przygotowane, by przewodzić w tej przygodzie. Zwraca uwagę charakterystyczna dla nich przedsiębiorczość, entuzjazm i wiara przeciwstawiająca się wszelkim trudnościom.