Rodzinne Szkoły Rolnicze (RSR) mają na celu wychowanie i nauczenie zawodu młodych ze środowisk wiejskich.
Uczy się ich, jak prowadzić własne gospodarstwa rolne. Stosowana metoda łączy edukację teoretyczną – jeden tydzień spędzany w sali lekcyjnej – z praktyką menedżerską – kolejny tydzień na polu lub rodzinnej farmie. Zajęcia odbywają się więc na przemian.
W ten sposób, praca wzmacnia aspekt pedagogiczny, a lekcje pomagają w wykonywaniu pracy. Rodziny uczniów są zapraszane do korzystania z pewnych darmowych kursów, dzięki którym wiedza przechodzi na kolejne osoby.
TRZY PROJEKTY RSR Guatanfur
150 młodych w Valle de Tenza uczy się prowadzenia własnych hodowli bydła, drobiu czy ryb, oraz uprawy warzyw, ziemniaków czy grochu. Jest to pierwsza RSR jaka powstała w Kolumbii (1992). Posiada własną siedzibę i oferuje 6 różnych kursów.
RSR Altavista
Powstała w gminie Chocontá, liczy 70 uczniów, którzy korzystają z 3 kursów, w siedzibie udostępnionej przez miejscowe władze – bardzo zainteresowane wspieraniem projektu. Własny nowy budynek jest już na etapie budowy.
Młodzi z RSR Altavista uczą się przede wszystkim uprawy truskawek, cebuli i czosnku, a także hodowli królików i drobiu.
RSR Ferrería
Trzecia RSR w Kolumbii nazywa się Ferrería (hiszp. Kuźnia) i powstała przed 3 laty. Działa w gminie Pacho (Cundinamarca), przyjmuje 60 uczniów z regionu Rionegro.
RSR Cundinamarca
Nowy budynek powstaje na terenie, który podarowała gmina Pacho, bardzo zainteresowana, aby projekt wychowania i nauki młodzieży przyniósł korzyść całej dolinie.
Obecnie pracuje się tam nad rozwojem projektów uprawy kawy i manioku, w ramach promowania roślin o mniejszym znaczeniu dla eksportu.
Z CZEGO SIĘ UTRZYMUJĄ?
Projekty RSR są prowadzone przez stowarzyszenie non-profit ASRURAL. Więcej informacji na jej temat można zdobyć pod adresem: efaguatanfur@yahoo.com
IMPULS ŚW. JOSEMARÍI
Szkoły RSR powstały w Hiszpanii pod wpływem impulsu św. Josemaríi. Działają w wielu krajach świata. Z ich programów skorzystało już 65 tys. osób pracujących na roli.
Ich celem jest współpraca w promocji tego sektora oraz przyczynienie się do jego rozwoju gospodarczego – dzięki działaniom na rzecz profesjonalizacji pracy – a także duchowego. „Chrystusa interesuje praca, jaką wykonujemy – raz i tysiąc razy – w biurze, w fabryce, w warsztacie, w szkole, na polu...”.
