Krajowe wydania strony internetowej Opus Dei dostarczają informacji na temat inicjatyw społecznych i edukacyjnych w danym kraju, z którymi Prałatura w jakiś sposób współpracuje. Dla przykładu, można tu zobaczyć inicjatywy z: Włoch, Stanów Zjednoczonych, Chile, D.R. Kongo, Filipin i Australii.
W większości przypadków są to instytucje edukacyjne i społeczne o charakterze obywatelskim, non-profit, z celem społecznym i chrześcijańskim apostolstwem, wspierane przez członków Opus Dei wraz z wieloma innymi osobami.
Cel, wizja i misja tych inicjatyw, a także odpowiedzialność za ich sprawy administracyjne i gospodarcze, leżą w gestii osób, które je założyły i je animują. Oznacza to, że są oni ich właścicielami i/lub zarządcami za pośrednictwem cywilnych podmiotów prawnych (stowarzyszeń, fundacji, spółdzielni socjalnych itp.), które utworzyli w tym celu.
Zgodnie ze świeckim i laickim duchem Opus Dei, Prałatura jako instytucja podejmuje się jedynie opieki duszpasterskiej i ożywiania chrześcijańskim duchem, poprzez porozumienie z promotorami każdego z nich, w którym określony jest stopień tej współpracy.
Każda jednostka jest autonomiczna i posiada własne organy zarządzające. Oznacza to, że mają jasno określoną własność, nie zależą od Prałatury w zakresie zarządzania lub organizacji, a fakt, że cieszą się jej duszpasterską troską, nie konfiguruje ich jako sieci między sobą.
Są one wspierane finansowo z dochodów generowanych przez ich własną działalność (np. opłacanie czesnego na uniwersytecie), a w wielu przypadkach także z prywatnych darowizn i dotacji publicznych zgodnie z ich celem, ponieważ są to inicjatywy o charakterze społecznym, edukacyjnym, kulturalnym itp.
Niniejszy artykuł zawiera przegląd tych inicjatyw i aktualizuje niektóre dane - w oparciu o publicznie dostępne informacje na temat tych inicjatyw - o które dziennikarze okresowo zwracają się do biura informacyjnego Opus Dei. Dane szacunkowe są aktualne na czerwiec 2024 r.
Uniwersytety i szkoły wyższe, które zawarły umowy o opiekę duchową z Prałaturą
Obecnie jest 19 uniwersytetów, które zawarły umowy o opiekę duchową z Prałaturą. Łącznie mają one około 117 000 studentów. Największa liczba studentów to Universidad de la Sabana (Kolumbia) z 15 000 studentów, Universidad Panamericana (Meksyk) z 14 000 studentów i Universidad de Navarra (Hiszpania) z 13 000 studentów.
Posortowane według kontynentów, uniwersytety te to: w Afryce (Strathmore University, Kenia; Pan-Atlantic University, Nigeria; Universitè des Lagunes, Wybrzeże Kości Słoniowej), w Ameryce (Universidad de Piura, Peru; Universidad Austral, Argentyna; Universidad de la Sabana, Kolumbia; Universidad de los Andes, Chile; Universidad Panamericana; Meksyk; Universidad de los Hemisferios, Ekwador; Universidad del Istmo, Gwatemala; Universidad de Montevideo, Urugwaj; Universidad Monteávila, Wenezuela), w Azji (University of Asia and the Pacific, Filipiny) i w Europie (Universidad de Navarra, Hiszpania; Universitat Internacional de Catalunya, Hiszpania; Universidad Villanueva, Hiszpania; Pontificia Università della Santa Croce, Włochy; Università Campus Biomedico, Włochy).
Najmłodsze z nich to niewielki Universitè des Lagunes na Wybrzeżu Kości Słoniowej, początkujący Universidad Villanueva w Madrycie oraz zalążek uniwersytetu w Sao Paulo (Belavista).
Jeśli chodzi o szkoły biznesu, które zawarły umowę z Prałaturą, obecnie jest ich 12, z około 11 500 studentami. Niektóre z nich są powiązane z wyżej wymienionymi uniwersytetami (np. IESE przy Uniwersytecie Nawarry), a inne są niezależne (np. AESE Business School w Portugalii). Najmłodszą szkołą jest Strathmore Business School, która posiada kampus w Nairobi (Kenia) i drugi w Kampali (Uganda).
Szkoły podstawowe i średnie, które zawarły umowy o opiekę duchową z Prałaturą
Jeśli chodzi o szkoły (podstawowe i średnie), jest ich obecnie 275 i uczęszcza do nich łącznie 147 500 uczniów. Wśród tych szkół jest około 70 z ogólną umową z Opus Dei na wychowanie w duchu chrześcijańskim; z pozostałymi są bardziej ograniczone umowy na opiekę duszpasterską (lekcje religii, duszpasterstwo itp.).
Kilka z tych szkół jest zgrupowanych w instytucjach edukacyjnych, takich jak Apdes, Institució, Fomento de Centros de Enseñanza, FAES itp., które mają własne koncepcje i zarządzanie i są od siebie niezależne.
Ponadto istnieje wiele projektów i grup edukacyjnych, w których są osoby z Opus Dei, ale które nie mają umów z Prałaturą. Istnieją również przypadki mieszane, takie jak grupa Red Educativa Arenales, promowana przez członka Opus Dei, w której istnieją szkoły, które mają umowy z Prałaturą (zaliczane do powyższych) i inne, które ich nie mają.
Rezydencje i akademiki uniwersyteckie
Obecnie istnieje 228 akademików, w których mieszka około 5800 studentów. Wielu innych studentów uczelni korzysta z prowadzonych tam działalności formacyjnych i edukacyjnych, nie mieszkając w tych miejscach.
Przykładami tego typu rezydencji/akademików są Netherhall House w Londynie, Alamos Residence w Lizbonie czy Porta Nevia w Rzymie.
Szkoły zawodowe
Jeśli chodzi o szkoły zawodowo-techniczne, istnieje 160, które mają umowy z Prałaturą. Oferują one szeroki zakres kursów, od mechaniki i złotnictwa po hotelarstwo i gastronomię czy informatykę. Łącznie kształci się w nich około 30 000 uczniów i uczennic.
Przykładami szkół, które powstały w ostatnich dziesięcioleciach są Centro de Formación Profesional Xabec (Walencja), Eastlands College of Technology, Braval ( na rzecz integracji imigrantów w Barcelonie), PFP Akatio na Wybrzeżu Kości Słoniowej lub Centro de Tecnologia Industrial y Empresa w Cebu.
Istnieją również inne z wieloletnim doświadczeniem, takie jak ELIS i SAFI w Rzymie, Dualtech Training Center w Laguna na Filipinach, Valle Grande w Peru, Veleiros w Sao Paulo, Kinal w Gwatemali, CEAP (Centro Educacional Assistencial Profissionalizante) w Brazylii, Midtown-Metro Achievement Centers w Chicago, Instituto Técnico CEFIM w Boliwii, Kibondeni College of Catering and Hospitality Management w Kenii itp.
Większość z tych placówek specjalizuje się w kształceniu zawodowym i stara się pomóc chłopcom i dziewczętom wejść w świat pracy. Na przykład Elis w Rzymie ma 14 000 uczniów, którzy znaleźli pracę po ukończeniu nauki ( w prawie 100%).
W ostatnich latach niektóre z tych placówek edukacyjnych zostały przekształcone wraz ze zmieniającym się otoczeniem zawodowym. Na przykład kilka ośrodków szkolenia rolniczego zostało zamkniętych lub przekształciło się w szkoły średnie (takie jak Camp Joliu w Tarragonie), ze względu na ewolucję lokalnego społeczeństwa; a kilka szkół hotelarskich i gastronomicznych również zakończyło swoją działalność lub przebranżowiło się.
Wiele z tych inicjatyw funkcjonuje w ubogich dzielnicach dużych miast, gdzie bezrobocie wśród młodzieży jest wysokie. Z tego powodu inicjatywy te starają się oferować stypendia dla uczestników, korzystając również z dotacji publicznych i prywatnych.
Oprócz tych inicjatyw istnieją setki innych, również o charakterze humanitarnym, wspieranych przez ludzi z Opus Dei i ich przyjaciół, ale bez formalnego związku z Prałaturą. Na przykład niedawno w Rzymie odbyła się burza mózgów, w której wzięło udział 200 osób z 70 różnych organizacji, w tym banków żywności, organizacji walczących z głodem, ubóstwem, osamotnieniem itp.
Szpitale i ośrodki medyczne
W Madrycie znajduje się Hospital Centro de Cuidados Laguna, specjalizujący się w opiece paliatywnej na miejscu i w domu. Również w Hiszpanii znajduje się Clínica Universidad de Navarra z oddziałami w Madrycie i Pampelunie. W 2024 r. klinika osiągnie liczbę miliona pacjentów objętych opieką w swoich dwóch placówkach. Policlinico Campus Biomedico di Roma (Włochy) dysponuje 357 łóżkami. Za pośrednictwem szpitala i oddziału ratunkowego leczy 878 500 pacjentów rocznie.
Centro Medico-Sociale Walè (Wybrzeże Kości Słoniowej) leczy około 90 000 osób rocznie, w tym wielu chorych na AIDS. W Nigerii, Niger Foundation Hospital and Diagnostic Centre, zatrudniający 250 pracowników, opiekuje się 34 000 pacjentów rocznie. Centre Hospitalier Monkole (Demokratyczna Republika Konga) posiada 110 łóżek, z czego 12 przeznaczonych jest do intensywnej terapii wcześniaków. Jest połączony z Institut Supérieur des Sciences Infirmières iCentre de Formation et d'Appui sanitaire. Opiekuje się około 125 000 pacjentów rocznie, oprócz 13 500 konsultacji podstawowej opieki zdrowotnej w ośrodkach zdrowia w 3 trudno dostępnych dzielnicach Kinszasy (Kindele, Herady i Kimbondo) oraz 5 000 osób w Moanda, na atlantyckim wybrzeżu kraju.
W Argentynie Hospital Universitario Austral skupia około 800 lekarzy pracujących w ponad 70 specjalizacjach o niskim i wysokim stopniu złożoności, takich jak przeszczepy, onkologia, ciąża wysokiego ryzyka itp. oraz ponad 500 pielęgniarek i pielęgniarzy. W Chile znajduje się Policlínico El Salto, gdzie świadczona jest opieka rodzinna w zakresie medycyny ogólnej, opieki stomatologicznej, zdrowia psychicznego i rehabilitacji alkoholików, zgodnie z potrzebami lokalnej społeczności. Inne szpitale w Ameryce Łacińskiej to Clínica Unisabana (Kolumbia) i Clínica Universidad de los Andes (Chile).