- Dies Christi − niedziela jako dzień zwycięstwa Chrystusa nad grzechem i śmiercią w jego Zmartwychwstaniu; papieska refleksja nad niedzielą jako paschą tygodnia, pierwszym dniem tygodnia, dniem nowego stworzenia, ósmym dniem zapowiedzianym w wieczności, dniem Chrystusa-Światłości, dniem daru Ducha Świętego, dniem wiary manifestującej się w społeczności wierzących, dniem niezastąpionym
- Dies Ecclesiae − niedziela jako dzień Kościoła, dzień zgromadzenia eucharystycznego; kolejne podrozdziały dotyczą: mszy św. jako serca niedzieli, obecności Zmartwychwstałego, uczty Słowa Bożego i uczty Ciała Chrystusa, mszy św. jako misji, obowiązku świętowania niedzieli, liturgii wypełnionej śpiewem, świadomego i czynnego udziału w celebracji eucharystycznej, innych momentów chrześcijańskiej niedzieli, zgromadzeń niedzielnych bez udziału kapłana, transmisji radiowych i telewizyjnych niedzielnej mszy św.
- Dies hominis − niedziela jako dzień człowieczy; papież podkreślił w tym rozdziale, iż niedziela ma być dniem radości, odpoczynku i solidarności
- Dies dierum − niedziela jako „dzień dni”, jako dzień szczególny i zapowiedź objawiającego się sensu czasu, oczekiwanie wieczności; papież przypomniał nauczanie dotyczące Chrystusa jako Alfy i Omegi czasu oraz miejsca niedzieli w roku liturgicznym
W zakończeniu Jan Paweł II jeszcze raz zaapelował, by niedziela stała się oparciem dla chrześcijańskiego życia, dniem oddawania czci Bogu i ludzkiego odpoczynku, przypominaniu sobie o życiu wiecznym, które nadchodzi. Papież zawierzył napisany przez siebie list apostolski Matce Bożej.