Czy Opus Dei jako prałatura ma większą autonomię? Czy można mówić o Opus Dei jako o "kościele wewnątrz Kościoła"?

Żadna część Kościoła nie tworzy “kościoła wewnątrz Kościoła”, wręcz przeciwnie: każda z części ożywia więzy komunii z całym Kościołem. Wierni Opus Dei są i czują się żywymi członkami Kościoła powszechnego i ich diecezji, w których życiu uczestniczą tak, jak pozostali wierni. Należy mieć również na uwadze, że ta prałatura, w przeciwieństwie do tego, co mogłoby dotyczyć innych, nie zajmuje się pewnymi aspektami opieki duszpasterskiej (chrztami, bierzmowaniem, ślubami, pogrzebami...), poświęca za to szczególną troskę formacji swoich wiernych i tych, którzy korzystają z jej apostolstwa (spotkania i rekolekcje, studiowanie nauk świętych, osobiste kierownictwo duchowe...).

Autonomia Opus Dei, przyznana mu dla wypełniania swojej misji kościelnej, będąca także częścią autonomii właściwej w różnym stopniu wszystkim wiernym i każdej rzeczywistości kościelnej, jest zawsze autonomią w komunii z Kościołem powszechnym i Biskupem Rzymu, a także z Kościołami partykularnymi i Biskupami diecezjalnymi. W tym znaczeniu Opus Dei jako prałatura cieszy się z autonomii właściwej struktur hierarchicznych Kościoła (jego głowa ma władzę biskupią). Ta autonomia różni się od autonomii właściwej bytom o charakterze stowarzyszeniowym.