Oznacza to, że Stolica Apostolska ma kompetencję erygowania prałatur personalnych (poprzez konstytucję apostolską), a jednocześnie ustanawiania i promulgowania statutów prałatury erygowanej (kan. 295, Kodeks Prawa Kanonicznego).

W odróżnieniu od innych podmiotów, w przypadku prałatur personalnych statuty są ustanawiane i promulgowane na mocy władzy ustawodawczej (to znaczy władzy Kościoła do wydawania norm na najwyższym poziomie), jak wskazuje Kodeks Prawa Kanonicznego Kościoła łacińskiego (kan. 94 § 3). W tym przypadku statuty są właściwie uważane za prawa, a władza, która je promulguje (Stolica Apostolska), jest koniecznie zaangażowana w ich opracowanie.

Opracowanie, modyfikacja i wprowadzenie nowych przepisów jest zastrzeżone dla Stolicy Apostolskiej, choć na wniosek Prałatury Opus Dei.