Opus Dei

Kościół jest communio sanctorum: obcowaniem wszystkich, którzy otrzymali odradzającą łaskę Ducha, przez którą są dziećmi Boga i braćmi Jezusa Chrystusa.

Były student Akademika Moncloa przywołuje wspomnienie spotkania ze świętym Josemarią w 1972 r., w którym uczestniczył wraz z grupą młodych wówczas studentów, mieszkańców tegoż Akademika.

Kościół kontynuuje i rozwija w historii posłanie Chrystusa, pobudzany przez Ducha Świętego. W historii Kościoła występuje splot między tym, co Boskie, a tym, co ludzkie.

Wydawnictwo Apostolicum wznawia zbiór homilii założyciela Opus Dei pt. „Przyjaciele Boga”.

"Przechodzę teraz do drugiego artykułu Credo: Wierzę w jednego Pana Jezusa Chrystusa, Syna Bożego Jednorodzonego, który z Ojca jest zrodzony, przed wszystkimi wiekami".

Był jednym z pierwszych członków supernumerariuszy w Polsce. Pierwszym, który odszedł już do Nieba. Z żoną Anną wychował siedmioro dzieci. Przetłumaczył na język polski wiele książek Św. Josemarii.

Zbawienie dokonane przez Chrystusa, a następnie posłanie Kościoła, zwraca się do człowieka jako całości, a w związku z tym również do człowieka jako osoby, która żyje w społeczeństwie.

Ta prawda stwierdza pełnię nieśmiertelności, do której jest przeznaczony człowiek. W związku z tym stanowi przypomnienie godności osoby ludzkiej, a zwłaszcza ludzkiego ciała.

Chrześcijańska liturgia jest zasadniczo actio Dei, która jednoczy nas z Jezusem Chrystusem przez Ducha Świętego (por. adhortacja apostolska Sacramentum caritatis, 37).

Chrzest udziela chrześcijaninowi usprawiedliwienia. Wraz z bierzmowaniem dziedzictwo chrzcielne zostaje uzupełnione darami nadprzyrodzonymi chrześcijańskiej dojrzałości.