“Lumen Christi!” Licht van Christus! Dit zijn de woorden die de Kerk in onze oren laat klinken aan het begin van de Paaswake, die begint in de duisternis van de nacht.

“Lumen Christi!” Het wordt drie keer herhaald, terwijl de kaarsen van degenen die aan de liturgie deelnemen worden aangestoken. Het licht van Christus baant zich een weg door de duisternis van de zonde en van de dood! Jezus is verrezen! Dat is de vreugdevolle boodschap die wij over een paar dagen opnieuw zullen ontvangen.

De afgelopen dagen hebben we de totale overgave van Jezus voor ons overwogen: vanaf de instelling van de Eucharistie bij het Laatste Avondmaal tot zijn dood aan het Kruis.

Nu zien wij hoe de duisternis van Calvarië niet het laatste woord heeft. De heilige vrouwen die op het moment van zijn lijden bij de Heer wisten te zijn, openen ons de weg naar het licht van zijn Verrijzenis. Jezus beloont de liefde die hun ertoe dreef zijn Lichaam te willen balsemen, en Hij maakt ze tot de eerste boodschappers van de vreugde van Pasen.

Net als aan de heilige vrouwen geeft het bericht van de verrijzenis ons een nieuw licht voor ons leven, in deze momenten die zo smartelijk voor de mensheid zijn. Sint Paulus herinnert de Romeinen eraan dat wij christenen deelnemen aan de dood van de Heer “opdat ook wij, zoals Christus door de macht van zijn Vader uit de doden is opgewekt, een nieuw leven zouden leiden” (Rom 6,4).

Pasen kondigt ons aan dat wij niet gebonden zijn aan onze vroegere zonden, aan het gewicht van onze vroegere misstappen, aan de beperkingen die wij in ons leven ervaren, aan de min of meer moeilijke omstandigheden van een moment zoals het huidige. Daarom zegt de apostel nogmaals: “Zo moet ook gij uzelf beschouwen: als dood voor de zonde en levend voor God in Christus Jezus” (Rom 6,11).

Wanneer we de verrijzenis van Jezus gedenken, willen we ingaan op de uitnodiging van de Heer om een nieuw leven te beginnen.

Maar wat is er nieuw aan? Het ritme van ons leven wordt meestal gekenmerkt door dezelfde dingen die zich herhalen: werk, de plaats waar we ons bevinden, steeds dezelfde mensen om ons heen. Misschien hebben we dit zelfs nog meer ervaren in deze dagen waarin we ons, vanwege de pandemie, gedwongen zien thuis te blijven.

Wat is dan de nieuwe betekenis van Pasen? Het licht van het geloof wordt op ons bestaan geprojecteerd, ons bestaan wordt bezield door de liefde en het wordt in stand gehouden door de hoop.

De heilige Jozefmaria zegt het zo: “Door deze zekerheid die het geloof ons geeft, gaan we de wereld om ons heen met andere ogen zien. Alles blijft hetzelfde en toch is alles anders, omdat alles de uitdrukking is van de liefde van God”.[1]

Ja, door het geloof weten wij dat Jezus in het dagelijks leven aan onze zijde gaat en ons de authentieke zin en waarde hiervan laat ontdekken. Het geloof doet ons Jezus ontmoeten, die misschien op ons wacht in het verzoek dat een ander familielid ons doet, in de dienst die wij iemand in onze buurt kunnen verlenen, in het telefoongesprek met iemand die zich alleen voelt …

Door het geloof weten wij dat het werk dat uit liefde wordt gedaan altijd waardevol is, omdat het een offer aan onze Vader God wordt. Misschien merken we nu hoe veel dingen we niet in de hand hebben en dat we niet alleen op onze eigen krachten kunnen vertrouwen om te bereiken wat we ons hebben voorgenomen. Misschien sluipt de bekoring van de ontmoediging binnen.

Het zal ons helpen eraan te denken dat de verrezen Jezus aan onze zijde is terwijl wij ons inspannen om in moeilijke omstandigheden ons werk te doen, met onze gedachten bij onze familie en bij de hele wereld. Als we met Christus werken, hebben al onze inspanningen zin, zelfs wanneer de resultaten die wij verwachten niet komen, want de echo van het werk dat we uit liefde verrichten bereikt altijd in de hemel.

Nadat de engel de heilige vrouwen het nieuws van Jezus’ verrijzenis heeft verkondigd, voegt hij eraan toe: “Gaat aan zijn leerlingen en aan Petrus zeggen: Hij gaat u voor naar Galilea; daar zult ge Hem zien, zoals Hij u gezegd heeft” (Mc 16,7). De leerlingen moeten naar Galilea terugkeren, naar de plaats waar het allemaal begon, naar het land waar ze tijdens de jaren van zijn prediking dagelijks met de Meester hebben gelopen.

Dezelfde oproep is ook aan ons gericht: terugkeren naar ons Galilea, naar ons dagelijks leven, maar daar het licht en de vreugde van Pasen brengend.

Paus Franciscus heeft daar een paar jaar geleden aan herinnerd: “Terugkeren naar Galilea betekent vooral terugkeren naar dat stralende punt waar Gods genade me aan het begin van de reis heeft geraakt. Met deze vonk kan ik het vuur ontsteken voor vandaag, voor iedere dag, en warmte en licht aan mijn broeders en zusters brengen”.[2] Hoeveel helpt het ons, op de moeilijke momenten, om te denken aan de keren dat de Heer in ons leven is verschenen en om ons vertrouwen in Hem te hernieuwen.

Laten we de uitnodiging van onze Heer aannemen. Laten we vaak de betekenis overwegen van de vreugde van Pasen – een vreugde die samen kan gaan met het lijden –, laat ons het licht ontvangen dat Hij ons wil geven en onze omgeving erin doen delen.

Laten wij net als de heilige vrouwen vol vreugde het feit verkondigen dat Christus werkelijk leeft. Moge deze zekerheid in ons leven tot uiting komen: in de sereniteit, in de hoop, in de liefde waarmee we onze dagen willen vullen. Laten we hiervoor onze toevlucht nemen tot de voorspraak van Onze Lieve Vrouw. Op de dag van de verrijzenis zien we haar stralend van vreugde vanwege de terugkeer van haar Zoon. Dat moment zal ook voor iedereen van ons komen, en, als wij trouw zijn, zullen wij door de macht van God voor altijd in Christus Jezus leven.

[1] Christus komt langs, nr. 144.

[2] Homilie tijdens de Paaswake, 19-4-2014.

Audiobestand van de meditatie in het Spaans: