Opus Dei

Masz żyć w zgodzie z innymi, masz ich rozumieć, masz być bratem swoich braci ludzi, masz położyć miłość – jak mówi pewien kastylijski mistyk – tam, gdzie nie ma miłości, a zdobędziesz miłość. (Kuźnia, 457)

Napisał również Apostoł, że „już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich jest Chrystus”. Słowa te są tak samo ważne dzisiaj jak wczoraj: przed Panem nie ma różnic narodowych, rasowych, klasowych ani stanowych... Każdy z nas narodził się ponownie w Chrystusie, aby być nowym stworzeniem, dzieckiem Bożym: wszyscy jesteśmy braćmi i winniśmy się zachowywać po bratersku! (Bruzda, 317)

Przyzwyczaj się mówić z serdecznością o wszystkim i o wszystkich, a zwłaszcza o tych, którzy pracują w służbie Bogu. A kiedy to będzie niemożliwe, zamilcz! Bo również ostre i niepowściągliwe komentarze mogą graniczyć z obmową lub zniesławianiem. (Bruzda, 902)

Jakakolwiek działalność – bardzo ważna lub nie z ludzkiego punktu widzenia – powinna stawać się dla ciebie sposobem służenia Bogu i ludziom: to jest prawdziwa miara jej znaczenia. (Kuźnia, 684)

Nasz Pan, Jezus, tak bardzo ukochał ludzi, że wcielił się, przyjął naszą naturę i żył w codziennym kontakcie z biednymi i bogatymi, ze sprawiedliwymi i z grzesznikami, z młodymi i ze starymi, z poganami i z Żydami. Rozmawiał nieustannie ze wszystkimi: z tymi, którzy Go kochali, i z tymi, którzy starali się jedynie przeinaczyć Jego słowa, by Go skazać. – Staraj się postępować tak jak Pan. (Kuźnia, 558)

Dopóki będziesz przekonany, że inni mają być ciągle zapatrzeni w ciebie, dopóki nie zdecydujesz się służyć – ukryć się i zniknąć – dopóty stosunki z twoimi braćmi, twoimi kolegami, twoimi przyjaciółmi będą źródłem nieustannych przykrości, złego humoru...: pychy. (Bruzda, 712)

Ogromne wygodnictwo – a czasami wielki brak odpowiedzialności – kryje się w postawie przełożonych, którzy unikają trudu upominania, tłumacząc się tym, że nie chcą sprawiać cierpienia innym. Być może w tym życiu oszczędzają sobie przykrości... lecz ryzykują szczęśliwość wieczną – własną i innych – przez swoje zaniedbania, które są prawdziwymi grzechami. (Kuźnia, 577)

Z jakim uporem św. Jan Apostoł głosił owo mandatum novum! – „Abyście się wzajemnie miłowali!”. – Chciałbym upaść przed wami na kolana, bez żadnej komedii – tego domaga się moje serce – i prosić was, abyście przez wzgląd na miłość Bożą kochali jedni drugich, pomagali sobie, podawali sobie rękę, byście potrafili sobie wybaczać. – Porzućcie więc pychę, bądźcie wyrozumiali i miłosierni; wspomagajcie się wzajemnie modlitwą i szczerą przyjaźnią. (Kuźnia, 454)

Żebyś nie wiem jak kochał, nigdy nie będziesz kochał wystarczająco. Serce ludzkie ma niesłychaną zdolność poszerzania się. Kiedy kocha, poszerza się w crescendo uczucia, zrywając wszelkie pęta. Jeśli kochasz Pana Jezusa, nie będzie takiego stworzenia, które nie znalazłoby miejsca w twoim sercu. (Droga Krzyżowa, stacja 8, nr 5)

Ewangelia z pierwszej niedzieli Adwentu (rok B) wraz z komentarzem. «Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie». Czuwać oznacza przede wszystkim kochać bliźnich, patrzeć na wszystkich z serdecznością i zrozumieniem, zdając sobie sprawę z potrzeb osób, które nas otaczają i w których możemy odkryć przyjście Pana Jezusa, będąc do tego przygotowani.