Opus Dei

"Dla Jezusa, jak i dla nas, Krzyż jest tronem, jest wyniesieniem miłości, jest szczytem zbawczej skuteczności, by prowadzić dusze do Boga".

Chrześcijanie zabrali martwe ciało Piotra i pochowali je na zboczu wzgórza Watykańskiego. Grób był skromny, ziemny, jednak od samego początku zamienił się w cel częstych wizyt chrześcijan rzymskich. Łatwo wyobrazić sobie wzruszenie, jakie odczuwali, wspominając owocne apostolstwo Piotra w Rzymie.

"Na mocy Chrztu świętego jesteśmy powiernikami słowa Chrystusa, który uśmierza, rozpłomienia i napełnia pokojem zranione sumienia".

Wśród ruin Forum Romanum, łatwo przychodzi do głowy porównanie, tyle razy używane przez św. Josemaríę, by w paru słowach opisać Opus Dei: najłatwiejszym sposobem zrozumienia Opus Dei jest wspomnienie pierwszych chrześcijan.

"Czczę z całych moich sił Rzym Piotra i Pawła, skąpany w krwi męczenników, ośrodek, z którego wyszło tylu, by szerzyć w całym świecie zbawienne słowo Chrystusa".

25 czerwca 1946 roku św. Josemaría stanął po raz pierwszy na Placu Świętego Piotra, za chwilę miało spełnić się jedno z jego życiowych marzeń: móc modlić się przy grobie św. Piotra.

Wspomnienie pierwszych chrześcijan, surowość starożytnej drogi, ruiny wspaniałych starych budowli, cyprysy i sosny wzdłuż drogi, cisza i samotność na Via Appia stały się uwieńczeniem dnia, w którym św. Josemaría otrzymał pozwolenie na urządzenie pierwszego tabernakulum w ośrodku w Rzymie.

Ruiny Koloseum są wymownym świadectwem wielkości starożytnej cywilizacji rzymskiej i jednocześnie jej nędzy i marności.

W Villa Tevere umieszczono tablicę z piaskowca przedstawiającą Dobrego Pasterza na wzór malowidła z katakumb, a św. Josemaría rozważał w ciągu całego swojego życia ewangeliczne sceny o Dobrym Pasterzu.

Celem niniejszego działu zatytułowanego Miejsca Rzymu jest lepsze poznanie głównych zabytków historii Kościoła, które zachowały się w Wiecznym Mieście.