Opus Dei

Wyzwanie, aby być ubogim w duchu, żyjąc pośród świata.

Umiarkowanie w pragnieniu poznawania pozwala nam osiągać istotę rzeczywistości i stawać się duszami kontemplacyjnymi pośród świata.

Niektóre cnoty przygotowujące do bycia duszą kontemplacyjną w codzienności.

W niniejszym, ósmym artykule, zatrzymujemy się na niektórych postawach i radach, które lepiej sposobią nas do bycia płodnym ziarnem w naszym miejscu na świecie.

W siódmym artykule odkryjemy kilka cnót związanych z pracą, kryjących się za obrazem, którego używał Jezus, a mianowicie za obrazem niewiasty, która piecze chleb dla wielu osób. Wyzwaniem jest przeobrażenie naszych codziennych zadań w miłość do tych, którzy nas otaczają.

Zatrzymać się, żeby pomyśleć, wybrać drogę, podjąć działanie. Trzy kluczowe momenty, które kształtują roztropność, cnotę potrzebną do czynienia dobra w jedynym rzeczywistym miejscu, tu i teraz.

Każda autentyczna przyjaźń wymaga wysiłku zarówno po to, żeby wkroczyć w życie innych, jak również po to, żeby pozwolić, aby inni odnaleźli miejsce w nas. W poniższym, piątym tekście zajmujemy się niektórymi cnotami, które nam to ułatwiają.

Nasze gorące pragnienie bycia lepszymi karmi się klimatem, w którym żyjemy, a równocześnie przynosi owoce w relacjach z innymi.

W trzecim artykule zagłębiamy się w temat cnót: czym są, jak kierują naszymi uczuciami i dlaczego sprawiają, że jesteśmy bardziej wolni.

Łaska Chrztu, cnoty teologalne czy nasza dziecięca godność to siły, które prowadzą nas ku Bogu.