Opus Dei

Nasza godność dzieci Bożych prowadzi nas – podkreślam – do podtrzymywania ducha kontemplacyjnego pośród wszystkich działań ludzkich, by być światłem, solą i zaczynem dzięki modlitwie, dzięki umartwieniu, dzięki kulturze religijnej i zawodowej – urzeczywistniając ten program: im głębiej tkwimy w świecie, tym bardziej mamy należeć do Boga. (Kuźnia, 740)

Jeżeli naprawdę chcesz być duszą pokutującą – pokutującą i radosną – powinieneś nade wszystko strzec czasu modlitwy – modlitwy zażyłej, szczodrej, długiej – i powinieneś zabiegać o to, by nie modlić się bez ładu i składu, lecz o stałej godzinie, zawsze kiedy to możliwe. Nie ustępuj w tych szczegółach. Bądź niewolnikiem tego codziennego kultu Bożego, a zapewniam cię, że będziesz się czuć nieustannie radosny. (Bruzda, 994)

Wszechpotężny, Wszechmocny, Najmądrzejszy Bóg musiał wybrać swoją Matkę.

Ojcze – tłumaczyłeś mi – popełniłem tyle błędów, tyle pomyłek... – Wiem o tym – odpowiedziałem. Ale Bóg, nasz Pan, który również o tym wie i bierze to pod uwagę, prosi cię tylko, byś z pokorą to przyznał i byś walczył o poprawę, aby służyć Mu co dzień lepiej – przez bogatsze życie wewnętrzne, ciągłą modlitwę, pobożność i stosowanie środków właściwych do uświęcania swojej pracy. (Kuźnia, 379)

Czy święci są nienormalni...? Nadszedł czas, by wykorzenić ten przesąd. Poprzez nadprzyrodzoną naturalność ascetyki chrześcijańskiej musimy ukazywać, że nawet zjawiska mistyczne nie są nienormalne: na tym polega naturalność tych zjawisk... tak jak inne procesy psychiczne czy fizjologiczne, posiadają one swoją naturalność. (Bruzda, 559)

Nie możesz nikomu okazywać braku miłosierdzia; a jeśli wydaje ci się, że jakaś osoba nie jest godna tego miłosierdzia, powinieneś pomyśleć, że ty także na nic nie zasługujesz. – Nie zasłużyłeś ani na to, żeby zostać stworzony, ani by być chrześcijaninem, ani dzieckiem Bożym, ani żeby należeć do swojej rodziny... (Kuźnia, 145)

W rzeczywistości każdego z nas jak Łazarza zmobilizowało owo veni foras! – wyjdź na zewnątrz! – Jakże żal mi tych, którzy ciągle są martwi i nie znają mocy Bożego miłosierdzia! – Ożyw swoją świętą radość, gdyż naprzeciw człowieka, który bez Chrystusa się rozkłada, powstaje człowiek, który wraz z Nim zmartwychwstał. (Kuźnia, 476)

To wielka rzecz uznać się za nic wobec Boga, ponieważ tak właśnie jest. (Bruzda, 260)

Spójrz, tak wiele jest powodów, by czcić św. Józefa i czerpać naukę z jego życia: był mężem mocnym w wierze... swoją wytężoną pracą zapewnił byt rodzinie – Jezusowi i Maryi... strzegł czystości Najświętszej Maryi Panny, która była jego Oblubienicą... a także szanował – kochał! – wolność Boga, który wybrał nie tylko Maryję na Matkę, lecz również jego – na Oblubieńca Maryi. (Kuźnia, 552)

Coepit facere et docere – zaczął Jezus czynić, a potem nauczać. Ty i ja powinniśmy dawać świadectwo przykładem, bo nie możemy prowadzić podwójnego życia: nie możemy uczyć tego, czego nie praktykujemy. Innymi słowy, powinniśmy uczyć tego, co przynajmniej staramy się praktykować. (Kuźnia, 694)